دفتر شــعر مجموعه اشعار "سوگاتا" | رها سلطانی _ کاربر انجمن بوکینو

[*RaHa._]

«ردپا»
روی دل خاکستری‌ام
ردپایی مانده؛
نه از کسی
نه از تو،
از من
که خواستم
از این شب عبور کنم... .

 

[*RaHa._]

«نیم‌روشن»
نوری هست
در من،
نه‌چندان روشن
نه‌چندان خاموش
مثل شمعی
که در دل باد،
با امید بی‌کلامی
می‌لرزد... .

 

[*RaHa._]

«شاید»
شاید همین شعرها
نور باشند؛
یا شاید
فقط دردهایی‌اند
که لباس کلمات پوشیده‌اند
تا وانمود کنند
روشنند... .

 

[*RaHa._]

«آرام»
روزی رسید
که فهمیدم
نباید همیشه جنگید.
آرام نشستم
کنار خودم
و صبر کردم
تا صداها بخوابند... .

 

[*RaHa._]

«شکوفه»
در دل همان شاخه‌ی خشک
که فکر می‌کردم مُرده است،
شکوفه‌ای کوچک،
سر برآورد
و گفت:
«من از تو آمده‌ام... .»

 

[*RaHa._]

«روشن شدم»
نه ناگهانی،
نه درخشان،
فقط
آهسته‌آهسته
درونم
روشن شد... .

 

[*RaHa._]

«نگاه»
تو چیزی نگفتی،
فقط نگاه کردی
و آن‌قدر نور در چشمانت بود
که تاریکی،
از خاطرم
پاک شد... .

 

[*RaHa._]

«خانه»
دیگر به دنبال خانه نمی‌گردم!
خانه‌ام همین‌جاست؛
جایی درون سینه‌ام
که سکوت دارد
و نوری نرم
که برای کسی نمی‌سوزد؛
جز من... .

 

[*RaHa._]

«بازگشت»
بازگشتم؛
نه به تو
نه به گذشته،
بلکه به خودم
که سال‌ها
در تاریکی فراموشی،
جا مانده بود... .

 

[*RaHa._]

«مهر»
نوری را که در من روشن شد
دیگر پنهان نکردم؛
روی دست بلندش کردم
و نامش را گذاشتم:
«مهر!»