نخستین فیلسوفان یونانی، فیلسوفان مکتب ملط در اوایل سده ششم قبل از میلاد بودند. فیلسوفانی مانند طالس، آناکسیماندر، و آناکسیمنس، که به دنبال پیدا کردن یک عنصر طبیعی، به عنوان اساس همه طبیعت و هستی بودند. راه آن ها توسط هراکلیتوس، پیتاگوراس، پارمنیدس، لوکپیپوس، امپدلوس، آنکساگوراس و دموکریتوس، دنبال شد. این فیلسوفان هر یک راه های مختلفی در جستجوی همین مسأله اتخاذ کردند.
سقراط اولین کسی بود که به مشکلات اجتماعی و سیاسی نیز رسیدگی می کرد. و اولین کسی بود که از روش دیالکتیکی استفاده می کرد. ایده ها و تفکرات ی سقراط توسط شاگردش افلاطون و توسط شاگرد افلاطون، ارسطو، در آکادمی آتن ادامه یافت.
فلسفه رومی به طور عمده بر مکاتب بعدی یونان بنا شده بود. مکاتبی مانند سوفیست ها، سینیک ها (کلبیون)، رواقیون و اپیکور گرایی.
در اواخر دوران باستان، نوافلاطون گرایی که عمدتا توسط فلوطین ظهور یافت، تبدیل به جنبش پیشتاز فلسفی شد و عمیقا بر توسعه زودهنگام الهیات مسیحی تاثیر گذاشت.
متفکران عرب، به ویژه ابن سینا و ابن رشد، فلسفه یونان به خصوص ارسطوگرایی را در دوره ای که این تعالیم در اروپا فراموش شده بود، حفظ کردند.
قرون وسطی تا قرن نوزدهم
اسکولاستیک، دستاورد بالای فلسفه قرون وسطایی، بر اساس اصول ارسطویی بود. قدیس توماس آکوئیناس و سنت آگوستین، از بهترین پیروان روش تحقیقی قرون وسطی بودند.
رنسانس، با فیزیک جدید، نجوم و انسان گرایی، تفکر فلسفی را منقلب کرد.
رنه دکارت به دلیل تلاشش برای دادن یک مبنای فلسفی به علم جدید، به عنوان بنیان گذار فلسفه مدرن مطرح شده است. دیگر نظام های عقل گرای بزرگ قرن هفده در پاسخ به مسائل مطرح شده توسط فلسفه دکارتی و علم جدید ایجاد شده اند. به خصوص نظام های عقل گرایی که توسط باروخ اسپینوزا و گوتفرید ویلهلم لایبنیتس مطرح شدند.
در انگلستان تجربه گرایی در کار توماس هابس، جان لاک و دیوید هیوم، و همچنین جورج برکلی، که ایده آلیست برجسته بود، بر دیگر اندیشه های فلسفی غالب شد.
فلسفه امانوئل کانت به تلفیقی از سنت های عقل گرا و تجربه گرا دست یافت و به نوبه خود در جهت ایده آلیسم توسط یوهان گوتلیب فیشته، فریدریش ویلهلم یوزف فون شلینگ، گئورگ ویلهلم فریدریش هگل توسعه یافت.
آغاز جنبش رمانتیک قرن هجدهم در فلسفه ی ژان ژاك روسو آغاز شد. پیروان آن در قرن نوزدهم شامل آرتور شوپنهاور و فریدریش نیچه، و همچنین ماوراء الطبیعه گرایان آمریکایی ارائه شده توسط رالف والدو امرسون هستند.
مغایر با رمانتیک ها، ماتریالیسم دیالکتیکی کارل مارکس بود.
نظریه های تکاملی چارلز داروین عمیقا تحت تأثیر اندیشه اواسط قرن نوزدهم قرار گرفتند.
فلسفه اخلاقی در انگلیس در سودمندگرایی جان استوارت میل و در فرانسه در پوزیتیویسم آگوست کنت به اوج رسید.
پراگماتیسم، اولین جنبش فلسفی اساسا آمریکایی، توسط چارلز سندرز پرس در اواخر قرن نوزدهم تاسیس شد و بعد توسط ویلیام جیمز و جان دیویی توسعه یافت.
منبع: دایرة المعارف کلمبیا>فلسفه و دین>فلسفه، اصطلاحات و مفاهیم>فلسفه
سقراط اولین کسی بود که به مشکلات اجتماعی و سیاسی نیز رسیدگی می کرد. و اولین کسی بود که از روش دیالکتیکی استفاده می کرد. ایده ها و تفکرات ی سقراط توسط شاگردش افلاطون و توسط شاگرد افلاطون، ارسطو، در آکادمی آتن ادامه یافت.
فلسفه رومی به طور عمده بر مکاتب بعدی یونان بنا شده بود. مکاتبی مانند سوفیست ها، سینیک ها (کلبیون)، رواقیون و اپیکور گرایی.
در اواخر دوران باستان، نوافلاطون گرایی که عمدتا توسط فلوطین ظهور یافت، تبدیل به جنبش پیشتاز فلسفی شد و عمیقا بر توسعه زودهنگام الهیات مسیحی تاثیر گذاشت.
متفکران عرب، به ویژه ابن سینا و ابن رشد، فلسفه یونان به خصوص ارسطوگرایی را در دوره ای که این تعالیم در اروپا فراموش شده بود، حفظ کردند.
قرون وسطی تا قرن نوزدهم
اسکولاستیک، دستاورد بالای فلسفه قرون وسطایی، بر اساس اصول ارسطویی بود. قدیس توماس آکوئیناس و سنت آگوستین، از بهترین پیروان روش تحقیقی قرون وسطی بودند.
رنسانس، با فیزیک جدید، نجوم و انسان گرایی، تفکر فلسفی را منقلب کرد.
رنه دکارت به دلیل تلاشش برای دادن یک مبنای فلسفی به علم جدید، به عنوان بنیان گذار فلسفه مدرن مطرح شده است. دیگر نظام های عقل گرای بزرگ قرن هفده در پاسخ به مسائل مطرح شده توسط فلسفه دکارتی و علم جدید ایجاد شده اند. به خصوص نظام های عقل گرایی که توسط باروخ اسپینوزا و گوتفرید ویلهلم لایبنیتس مطرح شدند.
در انگلستان تجربه گرایی در کار توماس هابس، جان لاک و دیوید هیوم، و همچنین جورج برکلی، که ایده آلیست برجسته بود، بر دیگر اندیشه های فلسفی غالب شد.
فلسفه امانوئل کانت به تلفیقی از سنت های عقل گرا و تجربه گرا دست یافت و به نوبه خود در جهت ایده آلیسم توسط یوهان گوتلیب فیشته، فریدریش ویلهلم یوزف فون شلینگ، گئورگ ویلهلم فریدریش هگل توسعه یافت.
آغاز جنبش رمانتیک قرن هجدهم در فلسفه ی ژان ژاك روسو آغاز شد. پیروان آن در قرن نوزدهم شامل آرتور شوپنهاور و فریدریش نیچه، و همچنین ماوراء الطبیعه گرایان آمریکایی ارائه شده توسط رالف والدو امرسون هستند.
مغایر با رمانتیک ها، ماتریالیسم دیالکتیکی کارل مارکس بود.
نظریه های تکاملی چارلز داروین عمیقا تحت تأثیر اندیشه اواسط قرن نوزدهم قرار گرفتند.
فلسفه اخلاقی در انگلیس در سودمندگرایی جان استوارت میل و در فرانسه در پوزیتیویسم آگوست کنت به اوج رسید.
پراگماتیسم، اولین جنبش فلسفی اساسا آمریکایی، توسط چارلز سندرز پرس در اواخر قرن نوزدهم تاسیس شد و بعد توسط ویلیام جیمز و جان دیویی توسعه یافت.
منبع: دایرة المعارف کلمبیا>فلسفه و دین>فلسفه، اصطلاحات و مفاهیم>فلسفه
