فارس در یادداشت «جناب آقای دکتر ظریف» نوشت: واقعا تاسف برانگیز است از اینکه عمق دانش تاریخی خود را اینگونه به نمایش گذاشتید. تاریخ به ما نشان داده که هزینه سازش به مراتب بیشتر از مقاومت هوشمندانه واقع‌بینانه است.
خبرگزاری فارس در یادداشتی نوشت:
عباس میرزا اگر عباس میرزا است به این خاطر نیست که در ترکمنچای ایستادگی کرد. که حتما آن هم هست. عباس میرزا کسی بود که تلاش کرد از دل شکست ترکمنچای عقب‌ماندگی کشور را جبران کند. قشون نظامی را بازسازی کند. توپ‌ریزی را به ارتش بیاورد و... عباس میرزا کنار خود قائم مقام فراهانی را داشت که با مدیریتش امید بود که مسیر ایران شکست‌خورده را بازسازی کند. عباس میرزا شکست خورد چون دربار پشتوانه ضعیفی برای او بود. دربار ضعیفی که حتی مذاکره‌کننده ارشدش با روس میرزاابوالحسن ایلچی می‌شود.
اما چرا مردم ایران میرزا ابوالحسن خان ایلچی را نه می‌شناسند و نه او را پاس می‌دارند؟! چون او برخلاف عباس_میرزا خود را متعلق به ایران نمی‌دانست. او عضو لژ فراموسونری در انگلستان بود و تا ۳۵ سال یعنی تا پایان عمرش مستمرا از کمپانی هند شرقی انگلستان مواجب دریافت می‌کرد. نکته نمادین ماجرا اینکه دایی این جناب ایلچی، حاج ابراهیم خان کلانتر بود. همانی که به لطفعلی خان زند خیانت کرد و دروازه‌های شیراز را به روی سپاه زندیه بست و باعث شد تا لطفعلی کشته شود و ایل قاجار بر کرسی حکومت بنشیند.
واقعا ندانستن فرق بین این دو برای کسی که سال‌ها وزیر خارجه مملکت بوده خیلی عجیب و نگران کننده است.
آقای ظریف
نکته ناراحت‌کننده‌تر ماجرا می‌دانید چیست؟ رفیق شفیق همین ایشان جناب حاج‌میرزاآقاسی چنان طرحی بر می‌اندازد و اسباب قتل قائم مقام فراهانی را فراهم می‌کند. با کشته‌شدن قائم مقام، حاج میرزا آقاسی به صدارت می‌رسد و همین جناب ایلچی به پشتوانه آقاسی به مقام وزارت خارجه قاجار می‌رسد.
اولین موج اصلاحی و نوسازی در ایران اینگونه غم‌بار از بین رفت تا نوبت به ظهور امیرکبیر رسید و آن شد که شد و سه سال بیشتر او نتوانست مسیر اصلاح کشور را پیش ببرد. از آن به بعد بود که صدارت و وزارت در دستان ایلچی‌ها قرار گرفت و تاریخ ایران از قراردادهای استعماری پر شد.
آقای ظریف
آن‌ها اگر چه به قدرت رسیدند اما هیچ‌وقت در تاریخ ایران به نیکی از آن‌ها یاد نشد.
واقعا تاسف برانگیز است از اینکه عمق دانش تاریخی خود را اینگونه به نمایش گذاشتید. تاریخ به ما نشان داده که هزینه سازش به مراتب بیشتر از مقاومت هوشمندانه واقع‌بینانه است. بعد از تخمین چندی پیش اشتباهتان درباره قدرت روز نظامی ایران، یادداشت اخیرتان درباره تاریخ ایران تاسف برانگیز بود.
آقای ظریف
حیف است برای ملتی که فتح خرمشهر را تجربه کرده، تاریخ را به اشتباه روایت کنید.
خبرگزاری فارس در یادداشتی نوشت:
عباس میرزا اگر عباس میرزا است به این خاطر نیست که در ترکمنچای ایستادگی کرد. که حتما آن هم هست. عباس میرزا کسی بود که تلاش کرد از دل شکست ترکمنچای عقب‌ماندگی کشور را جبران کند. قشون نظامی را بازسازی کند. توپ‌ریزی را به ارتش بیاورد و... عباس میرزا کنار خود قائم مقام فراهانی را داشت که با مدیریتش امید بود که مسیر ایران شکست‌خورده را بازسازی کند. عباس میرزا شکست خورد چون دربار پشتوانه ضعیفی برای او بود. دربار ضعیفی که حتی مذاکره‌کننده ارشدش با روس میرزاابوالحسن ایلچی می‌شود.
اما چرا مردم ایران میرزا ابوالحسن خان ایلچی را نه می‌شناسند و نه او را پاس می‌دارند؟! چون او برخلاف عباس_میرزا خود را متعلق به ایران نمی‌دانست. او عضو لژ فراموسونری در انگلستان بود و تا ۳۵ سال یعنی تا پایان عمرش مستمرا از کمپانی هند شرقی انگلستان مواجب دریافت می‌کرد. نکته نمادین ماجرا اینکه دایی این جناب ایلچی، حاج ابراهیم خان کلانتر بود. همانی که به لطفعلی خان زند خیانت کرد و دروازه‌های شیراز را به روی سپاه زندیه بست و باعث شد تا لطفعلی کشته شود و ایل قاجار بر کرسی حکومت بنشیند.
واقعا ندانستن فرق بین این دو برای کسی که سال‌ها وزیر خارجه مملکت بوده خیلی عجیب و نگران کننده است.
آقای ظریف
نکته ناراحت‌کننده‌تر ماجرا می‌دانید چیست؟ رفیق شفیق همین ایشان جناب حاج‌میرزاآقاسی چنان طرحی بر می‌اندازد و اسباب قتل قائم مقام فراهانی را فراهم می‌کند. با کشته‌شدن قائم مقام، حاج میرزا آقاسی به صدارت می‌رسد و همین جناب ایلچی به پشتوانه آقاسی به مقام وزارت خارجه قاجار می‌رسد.
اولین موج اصلاحی و نوسازی در ایران اینگونه غم‌بار از بین رفت تا نوبت به ظهور امیرکبیر رسید و آن شد که شد و سه سال بیشتر او نتوانست مسیر اصلاح کشور را پیش ببرد. از آن به بعد بود که صدارت و وزارت در دستان ایلچی‌ها قرار گرفت و تاریخ ایران از قراردادهای استعماری پر شد.
آقای ظریف
آن‌ها اگر چه به قدرت رسیدند اما هیچ‌وقت در تاریخ ایران به نیکی از آن‌ها یاد نشد.
واقعا تاسف برانگیز است از اینکه عمق دانش تاریخی خود را اینگونه به نمایش گذاشتید. تاریخ به ما نشان داده که هزینه سازش به مراتب بیشتر از مقاومت هوشمندانه واقع‌بینانه است. بعد از تخمین چندی پیش اشتباهتان درباره قدرت روز نظامی ایران، یادداشت اخیرتان درباره تاریخ ایران تاسف برانگیز بود.
آقای ظریف
حیف است برای ملتی که فتح خرمشهر را تجربه کرده، تاریخ را به اشتباه روایت کنید.
