آموزش شخصیت پردازی و فضاسازی | Lizaکاربر بوکینو

[Liza]

از واکنش ها استفاده کنید:
واکنش به تغییرات و بحران‌ها:
بحران‌ها و تغییرات ناگهانی، یکی از بهترین زمان‌ها برای نشان دادن ویژگی‌های شخصیت ها هستند.
افراد معمولاً در شرایط بحرانی یا غیرمنتظره، واکنش‌های واقعی‌تری از خود نشان می‌دهند. به این ترتیب می‌توانید چهره‌های پنهان شخصیت‌ها را نشان دهید و حس واقعی‌تری از آن‌ها به خواننده بدهید.
و همچنین اگر این کار را خوب انجام دهید، اگر شخصیت، شخصیت مورد علاقه خواننده ای باشد، جذابیت اثر برایش بیشتر می‌شود و تصمیم به خواندن ادامه اثر می‌گیرد.

 

[Liza]

استفاده از شخصیت‌های مکمل:
حضور شخصیت‌های مکمل و فرعی می‌تواند تضادها و ویژگی‌های برجسته شخصیت را بهتر نمایان کند، همچنین با توجه به تصمیم و ابتکار نویسنده ایجاد یک درگیری هم می‌تواند به جذابیت های اثر بیافزاید. شخصیت‌های مکمل می‌توانند نقاط ضعف و قوت شخصیت را آشکار کنند و در کنار آن‌ها تعاملی طبیعی و جذاب ایجاد کنند.

 

[Liza]

نمایش احساسات از طریق اعمال و رفتارها:
همانطور که پیش‌تر هم ذکر کردم،
به‌جای توضیح دادن مستقیم احساسات، بگذارید شخصیت‌ها احساسات خود را از طریق اعمال و رفتارهایشان نشان دهند و بیشتر به بیان ماجرا بپردازید تا مونولوگ نویسی(استسنا وجود دارد).
مثلاً اگر شخصیتی عصبانی است، به جای گفتن مستقیم این موضوع، می‌توانید نشان دهید که دست‌هایش را محکم به هم می‌فشارد یا حالت چهره‌اش تغیر کرده و یا به‌شدت روی چیزی ضربه می‌زند. این نوع پرداختن به احساسات، به خواننده اجازه می‌دهد تا خودش به احساسات شخصیت پی ببرد و عمیق‌تر با او ارتباط برقرار کند و با سیر اثر همراه شود و همچنین کمک می‌کند جذابیت و حرمت راز های اصلی اثر حفظ شود.

 

[Liza]

دو نکته بسیار مهم:
معتقدم رعایت نکردن این دو نکته بزرگ‌ترین و اصلی ترین عامل نقص و نازیبایی یک اثر است.

۱)خود شما به عنوان نویسنده باید شخصیت را دوست داشته باشید:
یعنی اینکه هیچ فایده و جذابیتی ندارد اگر در اثر شما شخصیتی وجود داشته باشد که مورد تأیید خود شما به عنوان خالق اثر نباشد.
هم از لحاظ ظاهری و هم از لحاظ شخصیتی، یک به یک شخصیت ها باید مورد علاقه و قبول شما باشند و برای شخصیت سازی و شخصیت پردازی تک تک آنها زمان، علاقه و ذوق خاصی خرج شده باشد، اگر نه هیچگونه ارزش و اعتباری ندارد.
وقتی شما به عنوان نویسنده اثر، یک شخصیت را قبول ندارید و نوشتن هرچیزی که مربوط به این شخصیت است برایتان دشوار و اذیت کننده است، چگونه توقع دارید خواننده آن شخصیت را بپسندند و اورا شخصیتی بدون ایراد و نقص ببیند؟

۲)واقعی بنویسید:
حتی زمانی که ژانر اثر شما فانتزی، تخیلی یا هرچیز مشابه به این ژانر ها است؛
باید توجه داشته باشید که غرق در خلق اثری غیر واقعی و غیر طبیعی نشوید.
اغراق بیش‌از حد معقول در پردازش به شخصیت و ظاهر یک شخصیت نه تنها موجب افزایش جذابیت شخصیت نمی‌شود بلکه کاملا برعکس،
موجب تخریب کامل و نابودی تمام زیبایی اثر نیز می‌شود.
سعی کنید حد اعتدال را رعایت کنید و به بیان روان تر(شورشو در نیارید)
اگر شخصیتی برایتان اهمیت دارد و می‌خواهید بسیار به چشم بیاید،
از مهارت‌ها و تکنیک های مختلف، که به بخش زیادی از این مهارت ها در همین تاپیک پرداختیم و خواهیم پرداخت،استفاده کنید.
نه زیاده روی های سرسام آور و حال به هم زن که هیچ کمکی که رشد و زیبایی اثر نمی‌کنند.

 

[Liza]

فضاسازی

 

[Liza]

فضاسازی در داستان به معنای ایجاد محیط، اتمسفر و حس و حالی گفته می‌شود، که به خواننده کمک می‌کند خود را در دنیای داستان حس کند.

 

[Liza]

جزئیات دقیق و توصیفی:
به جای توصیف‌های کلی و مبهم، از جزئیات دقیق برای توصیف و بیان فضا استفاده کنید. مثلاً به جای گفتن
"اتاق تاریک بود"، بگویید "نور چراغ کم‌جان از زیر در به درون اتاق نفوذ می‌کرد، در حالی که سایه‌ها روی دیوارها بازی می‌کردند."
این نوع توصیف، به خواننده اجازه می‌دهد فضای داستان را بهتر تصور کند.

 

[Liza]

استفاده از حواس پنج‌گانه:
از تمام حواس پنج‌گانه استفاده کنید؛
اینگونه فضاسازی زنده‌تر و واقعی‌تر و اثر شما جذاب‌تر می‌شود.
مثلاً بوی رطوبت خاک، صدای باد در میان درختان، طعم تلخ قهوه، یا لمس یک پارچه‌ با جنسی خاص،
همگی می‌توانند به خواننده کمک کنند که خود را در محیط داستان حس کند و به فضا نزدیک‌تر شود.

 

[Liza]

استفاده از کلماتی با بار احساسی مناسب و مرتبط:
انتخاب واژگان مناسب و با بار احساسی می‌تواند به شدت در فضاسازی مؤثر باشد. مثلاً برای خلق فضای رعب‌آور، می‌توانید از کلمات سرد، خشن و سنگین استفاده کنید، در حالی که برای فضایی عاشقانه طبیعتاً باید از واژه‌هایی نرم و لطیف بهره بگیرید.

 

[Liza]

ایجاد تقابل در فضا:
ایجاد تضاد در فضاسازی می‌تواند به جذابیت داستان بیفزاید. مثلاً ممکن است در یک جشن، حس تنهایی شدیدی در شخصیت ایجاد شود، یا در فضایی روشن و زیبا، یک حس تهدیدآمیز زیرپوستی جریان داشته باشد. این تضادها به داستان عمق و جذابیت بیشتری می‌دهند.