سخنان بزرگان سخنان آلبر کامو

[mahban]

كاش مى‌شد فكرم را برايت بفرستم كه يک روز تمام پر از تو بوده است.

نامه‌های آلبر كامو به ماریا کاسارس

 

[mahban]

رو به آن‌ بخش وجودم کردم که هیچکس را دوست نداشت و در همانجا پناه گرفتم.

 

[mahban]

‌گفت: بیا به عقاید هم احترام بگذاریم.
گفتم: نه دلیلی دارد و نه ضرورتی، همین که کاری به کار هم‌ نداشته باشیم کافیست.

 

[mahban]

گمان می‌کنم که من قهرمانی و تقدس را زیاد نمی‌پسندم. آنچه برایم جالب است انسان بودن است.

 

[mahban]

هیچکس مجبور نیست انسان بزرگی باشد؛ تنها انسان بودن کافی است.

 

[mahban]

برای تبدیل انسان‌ها به الاغ‌هایی که سواری می‌دهند باید آنها را فقیر و بی‌سواد نگه داشت.

 

[mahban]

گفت مردم می‌گویند من آدمی کم‌حرف و گوشه‌گیر هستم. جواب دادم: راستش هیچ‌وقت حرف زیادی ندارم که بزنم برای همین ساکت می‌مانم.

 

[mahban]

زمانی بود که گمان می‌کردم به نهایت درد رسیده‌ام. اما نه! از آن پیش‌تر هم می‌شود رفت.

 

[mahban]

تسلای این جهان این است که رنج مدام و پیوسته وجود ندارد. غمی می‌رود و شادی‌ای باز زاده می‌شود. این‌ها همه در تعادل‌اند. این جهان، جهان جبران‌هاست.

. یادداشت‌ها .

 

[mahban]

احساساتِ جامعه‌ی امروزی در سه چیز خلاصه می‌شود: خودپسندی، لذات شهوی و خستگی از زیستن.

. یادداشت‌ها .