زندگی نامه| حضرت ابوالفضل (ع)

[Ayda]

عباس بن علی بن ابی‌طالب (۲۶-۶۱ق) مشهور به ابوالفضل پنجمین پسر امام علی(ع) و اولین فرزند ام‌البنین است. مهم‌ترین فراز زندگی او حضور در واقعه کربلا و شهادت در روز عاشورا است.​

 

[Ayda]

او در واقعه کربلا، فرمانده و پرچمدار سپاه امام حسین(ع) بود و برای همراهان امام حسین(ع) از فرات آب آورد. عباس به همراه برادرانش دو امان‌نامه از طرف عبیدالله بن زیاد را رد کردند و در س‍پاه امام حسین(ع) جنگیدند و شهید شدند.​

 

[Ayda]

او در روز عاشورا در حالی که دو دستش بریده شده بود و گرز آهنین بر سرش فرود آمده بود، شهید شد. و پس از این واقعه امام حسین(ع) در کنار او بسیار گریه کردند.​

 

[Ayda]

فاطمه بنت حزام مادر حضرت عباس اجازه نمی‌داد که او را فاطمه صدا کنند زیرا می‌ترسید یاد غم‌های حضرت فاطمه زهرا(س) برای علی و فرزندانش زنده شود و باعث ناراحتی آنان شود.

فاطمه را به علت داشتن چهار پسر به نام های عباس، عون، جعفر و عثمان، امّ البنین(مادر پسران) نامیده‌اند. امّ البنین بیست سال پس از حضرت علی(ع) زنده بود اما آن چنان به امیرالمؤمنین وفادار بود که پس از شهادت آن حضرت، ازدواج نکرد.​

 

[Ayda]

حضرت عباس در سال 26 ق در مدینه به دنیا آمد.
بعد از تولد حضرت عباس، امام علی‌(ع) او را در آغوش گرفت و عباس نامید، در گوش‌هایش اذان و اقامه گفت، سپس بازوهایش را بوسید و گریه کرد و در پاسخ به ام البنین که دلیل گریه او را جویا شد، گفت دو بازوی عباس در راه کمک به حسین(ع) جدا می‌شود و خداوند در ازای دو دست بریده‌اش، دو بال در آخرت به او عطا می کند.​

 

[Ayda]

مشهورترین کنیه عباس (ع) ابوالفضل است. برخی معتقدند به این کنیه به دلیل داشتن پسری به نام فضل به آن حضرت داده شده اما برخی عنوان کرده‌اند که چون در خاندان بنی هاشم هر کس عباس نام داشت، ابوالفضل خوانده می شد، به عباس(ع) نیز حتی در کودکی ابوالفضل گفته می شد.​

 

[Ayda]

ین سال‌های 40 تا 45 قمری عباس(ع) با لبابه نوه عباس بن عبدالمطلب ازدواج کرد.
عبیدالله، فرزند عباس(ع)، با دختر امام سجاد(ع) ازدواج کرد. برخی منابع فرزندان دیگری به نام های حسن، قاسم، محمد و دختری برای حضرت عباس نام برده‌اند و گفته اند قاسم و محمد در روز عاشورا پس از پدرشان به شهادت رسیدند.​

 

[Ayda]

حضرت عباس(ع) چهره زیبا و بدنی قوی و قدی بلند داشت به همین خاطر او را قمر بنی هاشم می‌خواندند. ایشان زمانی که بر روی اسب می‌نشست پاهایش روی زمین کشیده می‌شد.
عباس نه تنها در قامت رشید بود، بلکه در خِرَد برتر و در جلوه‌های انسانی هم رشید بود. حضرت عباس فردی بخشنده، شجاع و دلیر بود و رفتار پسندیده او در بین مردم زبانزد بود.​

 

[Ayda]

عباس(ع) بسیار ادب داشت و خود را همسان دو برادر بزرگ‌ترش یعنی امام حسن(ع) و امام حسین(ع) نمی‌دانست و همیشه آنان را امام خود می‌دانست و «یا بن رسول الله»، «یا سیدی» و شبیه اینها خطاب می‌کرد.​

 

[حاج صالح]

محل دفن حضرت عباس در شهر کربلا در ۳۷۸ متری شمال شرقی حرم امام حسین(ع) قرار دارد و یکی از مهم‌ترین زیارتگاه‌های شیعیان است. حد فاصل حرم حضرت عباس و حرم امام حسین(ع) را بین الحرمین می‌نامند.​