دلــنوشته دلنوشته نواژه | رها سلطانی کاربر انجمن بوکینو

[*RaHa._]

[به نام او که نوا را آفرید و واژه را جان داد]

نام اثر: نواژه*
دل‌نویس: رها سلطانی
ژانر: عاشقانه
ناظر: @Reyhane
مقدمه:
نواژه، یعنی تپش‌هایی که
فقط برای تو هستند.
یعنی لبخندهایی که
در سکوت شکل می‌گیرند.
هر فکر به تو،
صدایی‌ست نرم در دل من.
هر نفس، هر لحظه،
با یاد تو پر می‌شود.
نواژه یعنی امیدی که بی‌وقفه می‌تپد،
حسی که حتی در نبودت،
با من زندگی می‌کند.
و من، با هر نواژه از تو،
دوباره عاشق می‌شوم... .

____________________________________
نواژه: احساسی تازه یا بیان بدیعی که پیش‌تر وجود نداشته است. هر حس و حرفی که پیش از عشق نبود و با آمدنش برای اولین‌بار در دل شکل گرفت... .

 

[SULLIVAN]

نویسنده‌ی عزیز، از این‌که انجمن بوکینو را برای انتشار آثارتان برگزیدید، خرسند و سپاسگزاریم.

لطفا قبل از تایپ دلنوشته‌ی خود، قوانین مربوط به تایپ دلنوشته را مطالعه کنید.

᯽ [ قوانین تایپ دلنوشته | تالار ادبیات توصیفی ] ᯽

همچنین شما می‌توانید در صورت نیاز به راهنمایی و بهبود بخشیدن قلم خود، درخواست ناظر دهید.

{ درخواست نظارت }

پس از تایپ حداقل ۱۵ پست، می‌توانید درخواست نقد
و تگ دهید.


[ درخواست نقد ادبی شورا ]
[ درخواست - درخواست تگ آثار | تالار نقد ]

شما می‌توانید پس از تایپ ١٠ پست برای اثر خود درخواست طراحی جلد دهید‌.

[ درخواست - جلد آثار | تالار طراحی ]

بعد از ۲۰ پست می‌توانید پایان دلنوشته‌تان را اعلام کنید.

[ اطلاعیه‌ - اعلام پایان آثار ادبی | تالار ادبیات توصیفی ]

در صورت تصمیم به عدم ادامه‌ی تایپ دلنوشته، شما می‌توانید درخواست انتقال به متروکه دهید و همچنین در صورت تصمیم به ادامه‌ی تایپ دلنوشته و انتشار اثرتان می‌توانید درخواست بازگردانی اثر از متروکه را دهید.

[ درخواست - انتقال و بازگردانی از متروکه | تالار ادبیات توصیفی]

𖡼 با سپاس از توجه شما 𖡼

[کادر مدیریت تالار ادبیات]

 

[*RaHa._]

می‌گویند عشق،
اتفاقی‌ست میان دو نگاه.
اما من باور دارم
میان دو نفس هم می‌شود آغاز شد.
وقتی که هوای حوالی‌ات را نفس می‌کشم
و حس می‌کنم جهان،
کمی نرم‌تر از پیش می‌چرخد.
تو چیزی میان لبخند و آرامشی،
که اسمش را هیچ واژه‌ای بلد نیست؛
شاید همان نواژه باشی.... .

 

[*RaHa._]

گاهی فکر می‌کنم
اگر جهان زبان داشت،
نام تو را بی‌وقفه تکرار می‌کرد.
آن‌قدر که
کوه‌ها از شنیدنش خسته نمی‌شدند
و درختان،
برگ‌هایشان را برایت سبزتر می‌کردند.
من،
اما فقط در سکوت می‌گویمش
تا مبادا کسی بفهمد
خوشبختی چه شکلی دارد... .

 

[*RaHa._]

تو را که می‌بینم،
تمام واژه‌ها کم می‌آورند.
نه آسمان کافی‌ست،
نه این همه شعر و ترانه.
فقط نگاهت را می‌خواهم
که مثل رود،
بی‌هیچ پرسشی
به جانم می‌ریزد... .

 

[*RaHa._]

تو آمدی
و تقویم روزهایم از نو ورق خورد.
حرف‌هایم پیش از تو،
تکرار بی‌جان کلمات بود.
حالا، اما هر جمله‌ای که از ل*ب‌هایم می‌گریزد،
رنگی از تو دارد.
انگار حتی سکوت هم،
به زبان تازه‌ای حرف می‌زند...
زبانی که پیش از عشق، نمی‌شناختمش... .

 

[*RaHa._]

هر بار که به تو فکر می‌کنم،
قلبم ریتم تازه‌ای پیدا می‌کند.
مثل موسیقی‌ای که
تازه ساخته شده باشد،
هر ضربه‌اش،
پُر از حضور توست
و من در همین نغمه‌ها،
دوباره زنده می‌شوم... .

 

[*RaHa._]

گاهی دلم می‌خواهد ساعت‌ها تنها به تو فکر کنم،
به لبخندت، به صدایت، به راه رفتنت کنار من.
هر لحظه‌ای که به یاد تو می‌افتم،
یک جهان کوچک از شادی و آرامش
در دلم زنده می‌شود
و من می‌نشینم و با واژه‌ها بازی می‌کنم،
سعی می‌کنم حتی یک نغمه از تو را
در کلماتم نگه دارم،
چون هیچ چیز دیگری
نمی‌تواند این حس تازه و لطیف را منتقل کند... .

 

[*RaHa._]

گاهی که چشمانت را در ذهنم می‌آورم،
دنیا برای لحظه‌ای می‌ایستد.
هر نفس، هر تپش قلبم،
بازتابی از توست!
حس بودن کنار تو،
چیزی است که هیچ واژه‌ای پیش از این نمی‌توانست بیان کند.
و من، در این سکوت پُر از تو،
می‌آموزم معنای واقعی نواژه را:
«هر لحظه‌ای که عشقی تازه و زنده در دل شکل می‌گیرد.»

 

[*RaHa._]

وقتی به تو فکر می‌کنم،
دلم می‌لرزد و نفس‌هایم سبک می‌شوند.
مثل کودکی که
تازه راه رفتن را یاد گرفته باشد،
هر تپش قلبم، شوق دیدنت را نجوا می‌کند.
تمام واژه‌ها،
حتی آن‌هایی که پیش از تو می‌دانستم،
اکنون رنگ و بوی تو را گرفته‌اند
و من در هر نفس، در هر نگاه،
دوباره عاشق می‌شوم؛
بی‌آن‌که بدانم
چگونه می‌شود این حس را تمام کرد... .