تاریخ انقلاب فرانسه

[ARAMESH]

نارضایتی روستاییان و کارگران از نظام اربابی.
خشم مردم از امتیازات ویژه‌ی روحانیون.
متمایل بودن مردم به سمت آزادی و جمهوری‌خواهی.
نفرت از پادشاه به دلیل اخراج سیاستمدارانی همچون ژاک نِکِر که برای حق مردم می‌جنگید.
در نهایت؛ ناتوانی لویی شانزدهم و مشاورانش در مرتفع کردن مشکلات نام برده شده.

 

[ARAMESH]

رکود اقتصادی شدیدی در اواخر قرن ۱۷۰۰ میلادی بر کشور فرانسه سایه افکند. کمک فرانسه به انقلاب آمریکا و خرج‌های افراطی لویی شانزدهم و پیشینیانش، کشور را تا آستانه‌ی ورشکستگی پیش برده بود.

 

[ARAMESH]

لوئی شانزدهم از چندین مشاور مالی درخواست کمک کرد. تمامی این افراد توصیه‌ای یکسان داشتند. آنها معتقد بودند که فرانسه به روش جدیدی برای تعیین مالیات احتیاج دارد. پادشاه ابتدا این توصیه را نپذیرفت اما در نهایت وادار به پذیرش آن شد.

 

[ARAMESH]

بنا بر سیستم مالیاتی جدید، اشراف‌زادگان مجبور به پرداخت مالیات می‌شدند. آنها این موضوع را نپذیرفتند و از آن جایی‌ که روحانیون نیز قبلاً احتیاجی به پرداخت مالیات نداشتند، هرگونه تلاش برای پیدا کردن راه ‌حل برای این موضوع به در بسته می‌خورد.

 

[ARAMESH]

اعتراض عموم مردم
کشور فرانسه به سه طبقه‌ی اشراف‌زادگان، روحانیون و عموم مردم تقسیم می‌شد. با اینکه گروه سوم جمعیت بیشتری را به‌خود اختصاص می‌داد، دو گروه اول نسبت به آنها برتری داشتند. این نابرابری به ایجاد اختلاف منجر شد و گروه سوم، مجمع ملی را تشکیل دادند. بعد از اعلان این خبر، برخی از اعضای گروه اول و دوم نیز تعلق خود را به طبقه‌شان کنار گذاشتند و به گروه انقلابی جدید پیوستند. نمایندگان منتخب در مجمع ملی با یکدیگر عهد بستند تا زمان ایجاد اصلاحات در قانون، از هم جدا نشوند.

 

[ARAMESH]

اگر چه مردم پاریس از کمتر شدن قدرت پادشاه خوشحال بودند اما شایعات مرتبط با کودتای احتمالی نظامی، آنها را به وحشت می‌انداخت. شایعات دیگری همچون نقشه‌ی اشراف‌زادگان برای ایجاد قحطی یا تهدید لویی شانزدهم به حمله‌ی به مجمع ملی، خشم مردم را روز به روز بیشتر می‌کرد. در نهایت گروهی از انقلابیون با یکدیگر متحد شدند و به قلعه‌ی باستی حمله کردند. آنها می‌خواستند از تجهیزات و مهمات آنجا برای مقاصدشان استفاده کنند. بسیاری از مردم این اقدام را شروعی برای انقلاب فرانسه می‌دانند

 

[ARAMESH]

امروزه ۱۴ جولای؛ جشن روز باستیل یکی از جشن‌های مهم ملی فرانسه به شمار می‌آید. این جریان انقلابی به حومه‌ی شهر نیز انتقال پیدا کرد. روستاییانی که سال‌ها استثمار شده بودند، قیام کردند و خانه‌ی ارباب‌ها و مأموران جمع‌آوری مالیات را به آتش کشیدند. این شورش‌ها به خروج اشراف‌زادگان از کشور سرعت بخشید و مجمع ملی را مصمم کرد تا در سال ۱۷۸۹ میلادی، برای همیشه به نظام فئودالی پایان دهد.

 

[ARAMESH]

پادشاه و خانواده‌اش بنا به درخواست و فشار مردم پاریس، از ورسای به پاریس آمدند. بعد از افزایش فشارهای انقلابیون و محدودتر شدن قدرت پادشاه، لویی شانزدهم به همراه ملکه ماری آنتوانت تصمیم گرفتند از شهر پاریس فرار کنند تا آزادی عمل و امنیت بیشتری داشته باشند

 

[ARAMESH]

بنابراین خانواده‌ی سلطنتی در ۲۰ ژوئن سال ۱۷۹۱ میلادی، لباس خدمتکاران را به تن کرده و در مقابل، خدمتکاران آنها همچون اشراف‌زادگان لباس پوشیدند. آنها با این روش توانستند از کاخ تویلری فرار کنند. امروزه چیزی از آن کاخ باقی نمانده است و صرفا باغ‌ های تویلری که روزگاری پیش روی کاخ قرار داشتند، باقی مانده‌اند. یک روز بعد، پادشاه در نزدیکی ورِن شناسایی و دستگیر شد. او را به همراه خانواده‌اش به پاریس بازگرداندند.

 

[ARAMESH]

مجمع ملی سندی از قوانین دموکراتیک تحت عنوان اعلامیه حقوق بشر و شهروندی تنظیم کرد. این اعلامیه در نظریه‌های فلسفی و سیاسی روشن‌فکرانی مانند ژان ژاک روسو ریشه داشت. این سند گواه بر تعهد مجمع ملی بود تا رژیم سابق را با سیستمی جایگزین کند که بر پایه‌ی فرصت‌های برابر، آزادی بیان و حاکمیت مردم باشد. باید اشاره کرد که قشرهایی از مردم از جمله زنان از این قانون مستثنا بودند. نوشتن قانون اساسی رسمی بیشتر از آن چه که فکر می‌کردند احتیاج به برنامه‌ریزی داشت.