بعد از این کنگره که در واقع اولین پیشا دولت آمریکا بود که بریتانیا حالت حمله‌ی نظامی گرفت نسبت به مستعمرات ۱۳ گانه و بعد از یک سال و درگیری‌های کوچک، دومین کنگرۀ قاره‌ای در آمریکا تشکیل شد که در این کنگره آمریکایی‌ها اعلام وضعیت دفاعی کردند و برای اولین بار ایالت‌های ۱۳ گانه ارتشی داخلی تشکیل دادند، به فرماندهی جورج واشنگتون. عکسش رو دلار هست. که قبلا در اون چنگ‌های ۷ ساله هم اسمی برای خودش دست و پا کرده بود. توی این کنگره تصمیم دیگه هم گرفته شد که تصمیم خودگردانی مستعمراته. تا قبل از اون ایالت‌هارو فرماندهانی اداره می‌کردن که بریتانیا منسوب می‌کرد ولی در کنگره‌ی دوم تصمیم گرفته میشه که هر ایالت به صورت خودگردان اداره بشه. پایه این ایالت‌هایی که استقلال زیادی دارن رو اینطوری می‌تونیم تو تاریخ پیدا کنیم حتی وقتی اینقدر سطحی و مروری و خلاصه نگاهش می کنیم.
تاریخ انقلاب آمریکا
- نویسنده موضوع ARAMESH
- تاریخ شروع
- پاسخ‌ها 60
- بازدیدها 107
حواسمون باشه دیگه اینها الان قانونا مردمان بریتانیا هستن تو مستعمرات بریتانیا که دارن شورش می‌کنن و میگن ما به دولت بریتانیا نمی‌خوایم مالیات بدیم. این دولتی که فرماندار داره اینجا، قانون داره، مامور جمع کردن مالیات داره، ما مقاومت میکنیم و مالیات نمی‌دیم. مامور مالیاتش رو هم می‌گیریم می‌زنیم. یه بلایی سرش میاریم که دیگه کسی نخواد بیاد از ما مالیات بگیره.
سال بعد ۱۷۷۶ حاکمیت‌های کوچکی در مستعمرات شکل گرفته و دیگه فرمانداری که از بریتانیا انتخاب می‌شد به مستعمره‌ها نظارت نداره و حاکمیت هر مستعمره دست گروه‌های خودگردان افتاد و کاملا مستقل از بریتانیا دارن اداره می‌شن. یعنی اون گنگره‌ای که سال اولش دنبال این بود که مقاومت کنیم در برابر خواسته‌های زیادی بریتانیا الان رسید به اینجا که نه ما دیگه باید جدا بشیم از بریتانیا کامل. فرماندهاش رو بفرستیم بیرون، نظام اداری قضاییش کنسل و یه قانون اساسی جدید لازم داریم. اینجا برای ساختن سازمان سیاسی جدید کار شکل تازه پیدا می‌کنه. از مبارزه با دشمن مشترک تبدیل میشه به تلاش برای ساختن یک کشور جدید. کنگره‌ی سوم تشکیل میشه که قانون اساسی توش نوشته میشه در واقع برای هر مستعمره بر اساس ساختار و شرایط متفاوتی که داشته قانون اساسی متفاوتی نوشته میشه. ما گاهی فکر میکنیم چطوری از یه مرز ایالت میری تو بغلی قانون عوض میشه اینها هر دو تو یه کشورن. این رو بهتر می فهمیم وقتی بدونیم اصلا چی شده که اینها شدن یه کشور. اینها در واقع هر کدوم اقتصادشون، ترکیب جمعیتی‌شون، فرهنگشون، نوع کشاورزی‌شون هرکدوم یه جور بودن و وقتی قانون نوشتن برای خودشون ۲۵۰ سال پیش با توجه به این تفاوت‌ها نوشتن. ۱۳ تا مستعمره با ۱۳ قانون اساسی مختلف.
ایالت‌های ثروت‌مندتر مثلا شرط دارایی برای شرکت در انتخابات گذاشته بودن و فرماندارشون اختیارات گسترده تر داشت حق وتو داشت، بعضی دیگه از ایالت‌ها که از نظر اقتصادی یک‌دست‌تر بودن فرماندار اختیارات محدودتری داشت، حق رای برابر وجود داشت. یه ایالت‌هایی مذهبی تر بودن و تا امروز هم اختلافی که بین قوانین ایالت‌ها دیده میشه ریشه‌اش اینجاس. از زمان کنگره دوم قاره ای این تفاوت‌ها درست شد و تا امروز هم تا حد زیادی هست.
یه خرده با دید بازتر نگاه کنیم چی شد؟ بریتانیا ۱۰۰ نفر ۱۰۰ نفر ادم‌ها رو می‌فرستاد به سرزمین‌های جدید برای خودش پایگاه اقتصادی جدید درست کنه. موفق هم شدن بالاخره نهایتا اینقدر موفق شدن که همه رقبا رو هم زدن کنار. هم بومی ها رو هم اسپانیایی ها رو هم نهایتا فرانسه رو. ولی همین پیروزی براشون شد مقدمه شکست. همون ۱۰۰ نفر ۱۰۰ نفرها که فرستاده بودن و شده بودن مستعمراتی که کمکشون کردن در جنگ با بومی‌ها و فرانسه اخرش گفتن ما اصلا نمی‌خوایم دیگه با شما بمونیم. پیروزی بریتانیا شد زمینه ساز شکستش و صدای استقلال خواهی در امریکا بلند و بلندتر شد.
در نهایت چهارم ژوئیۀ ۱۷۷۶ نمایندگان مردمی مستعمرات اعلام استقلال می‌کنن و اعلامیه استقلال منتشر میشه. کنگره اول ۱۷۷۴ کنگره دوم ۷۵ و بعد در ۷۶ دیگه نشستن به نوشتن بیانیه استقلال. متن اولیه و اصلی اعلامیه استقلال رو توماس جفرسون می‌نویسه که اون زمان به نمایندگی از ایالت ویرجینیا توی کنگره بود و بعدها هم به عنوان پدران بنیانگذار آمریکا شناخته شد. این اعلامیه در اصل قرار بود پاسخی باشه به این پرسش که چرا کنگره‌ی قاره‌ای رای به استقلال از بریتانیا داده. توی این اعلامیه تاکید مستعمره نشین‌ها روی حقوق اولیه انسانی بود و بر مبنای این حقوق اولیه ادعا می‌کردن که باید از زیر استعمار بریتانیا بیرون بیان. حرف اصلی در اعلامیه استقلال این بود که «ما این حقایق را بدیهی می‌دانیم که همه انسان‌ها برابر آفریده شده‌اند و برخی حقوق غیرقابل انکار توسط پروردگار به آن‌ها اعطا شده است، از جمله این موارد حق زندگی، آزادی و جستجوی خوشبختی است.» در کنار این حقوق می‌گفتن ما از پادشاهی جرج سوم پادشاه بریتانیا ناراضی هستیم و حق انقلاب داریم. هر انسانی حقوقی مسلم داره، وظیفۀ دولت/حکومت تضمین این حقوقه. هر حکومتی این کار رو نکنه مشروعیتش رو از دست داده و بریتانیا مرتکب همین خطا شده. پس ما اعلام استقلال میکنیم!
بعد از این اعلامیه البته جنگ و درگیری تا ۷ سال با بریتانیا ادامه پیدا می‌کنه. از اواسط جنگ فرانسوی‌ها به کمک مستعمره نشین‌ها میان و موازنه‌ی نیروها در مستعمرات تغییر می‌کنه تا اینکه در معاهده پاریس که در ۳ سپتامبر ۱۷۸۳ به امضا رسید، جدایی کامل مستعمرات ۱۳ گانه از امپراتوری بریتانیا تایید شد. شاه بریتانیا جرج سوم از طرف بریتانیا و از اون طرف هم بنجامین فرانکلین Benjamin Franklin، جان آدامز John Adams و جان جی John Jay که بعدها در کنار دیگرانی شدن پدران بنیانگذار امریکا این رو امضا کردن و امریکا از بریتانیا مستقل شد در ۱۷۸۳.
بعد از اعلامیه استقلال در آمریکا ۱۳ ایالت وجود داشت که به صورت تقریبا خودمختار اداره می‌شدن اما اصول کنفدراسیون این ایالت‌هارو در ارتباط با هم و متحد نگه داشته بود. اصول کنفدراسیون هم بیشتر درباره‌ی اقدام مشترک مقابل بریتانیا بود، هماهنگ کردن فعالیت‌ها و دفاع متحد در مقابل بریتانیا. در واقع یک دشمن مشترک کمک کرده بود که این ایالت‌ها کنار هم بمونن. کنفدراسیون نمی‌تونست مالیات جمع بکنه برای همین هم قدرت اجرایی نداشت. توی این شرایط نمی‌شد با این اصول یک دولت متحد و یکپارچه‌ای تشکیل داد این شد که رفتن سمت تدوین قانون اساسی. برای تدوین این قانون هم نمایندگان ایالت‌ها که اصول کنفدراسیون رو هم نوشته بودن جمع شدن و تصمیم گرفتن تا دولت فدرالی تشکیل بشه که البته این دولت فدرال باعث کاهش اختیارات ایالت‌هایی می‌شد که تا قبلش خودمختار بودن. برای همین هم خیلی زمان برد تا همه‌ی نمایندگان از ایالت‌ها بپذیرن این از دست دادن بخشی از اختیارات رو به نفع تشکیل یک جمهوری فدرال بالادستی.
رئیس هیئت موسسان جرج واشنگتون بود که بعد اولین رئیس جمهور آمریکا هم شد. بعد از چند ماه بررسی در ۱۷۸۷ همین هیئت نمایندگان در مجلس موسسان فیلادلفیا قانون اساسی رو تدوین و تصویب کرد که تجارت داخلی و خارجی و همینطور سیاست خارجی و دفاع ملی به دولت بالادست فدرالی سپرده بشه.
اینجا دولت آمریکا به عنوان یک واحد سیاسی و جغرافیایی شکل می‌گیره که البته از نظر جغرافیایی بیشتر نوار باریکی در شرق قاره‌اس. به مرور تا یک قرن بعد ایالت‌ها از نظر جغرافیایی به سمت غرب گسترش پیدا می‌کنن و ایالت‌های جدیدی ایجاد می‌شن تا آمریکا شبیه چیزی میشه که ما امروز می‌شناسیم.