تاریخ انقلاب آمریکا

[ARAMESH]

انگلیسی‌ها ولی تقریبا یه قرن بعد از اسپانیایی‌ها رسیدن. دیر رسیدن ولی گفتن ما اصلا مدل کار رو هم عوض می‌کنیم واسه خودمون. سیستمشون اینطوری بود که کشتی‌هایی از بریتانیا می‌رفتن خودشون رو می‌رسوندن به سواحل شرقی آمریکا و حدود ۱۰۰-۱۵۰ نفر رو پیاده می‌کردن که اونا شروع کنن به آباد کردن این سرزمین جدید و جامعه‌ای تشکیل بدن برای خودشون.

 

[ARAMESH]

و جامعه‌ای تشکیل بدن برای خودشون. با امکانات قرن ۱۶. زمان شاه عباس. یه مقدار فکر کنیم بهش که داریم درباره چه عملیاتی حرف می‌زنیم. عجیب هم نیست که این فرآیند اوایلش خیلی موفقیت آمیز نبود.

 

[ARAMESH]

بریتانیایی‌های منتقل شده به سرزمین جدید یا بر اثر بیماری یا شرایط نامناسب تغذیه یا جنگ با بومی‌ها می‌مردن و سال بعد کشتی برمی‌گشت و معدود افراد باقی مونده رو بر می‌گردوند به بریتانیا.

 

[ARAMESH]

کی بودن اینها؟ چه جور آدم‌هایی مهاجرت می‌کردند آمریکا؟ اینها عموما یا آدم‌های مشکل دار قانونی بودن یا انگیزه‌های مذهبی داشت مهاجرتشون.

 

[ARAMESH]

مهاجران بریتانیایی سه گروه اصلی بودن.

یک گروه زندانی‌ها و مجرمانی که دوره‌ی مجازات قانونیشون رو باید برای دولت بیگاری می‌کردن و دولت می‌فرستادشون با کشتی به آمریکا که اونجا کار کنن و این دوره رو بگذرونن.
گروه دیگه بدهکاران مالی که در ازای بدهی‌شون باید می‌رفتن کار اجباری می‌کردن.
گروه سوم هم یک گروه دینی بودن به نام Puritans پاک دینان. اینها اقلیت پروتستانی بودن که برای رها شدن از قید و بند کلیسای بریتانیا و دنبال آزادی مذهبی سوار کشتی شدن و رفتن آمریکا.

 

[ARAMESH]

جز این سه گروه بریتانیایی یک گروه هم از برده‌هارو انگلیسی‌ها به اجبار از آفریقای جنوبی فرستادن به آمریکا تا در کشت و زرع نیروی یدی باشن برای بریتانیایی‌ها.

 

[ARAMESH]

چندین سال اینا رفتن و مردن و نگرفت و نگرفت تا بالاخره گرفت. گرفتنی. از سال ۱۶۲۰ کم کم جمعیتی که رفته بودن به آمریکا توی کشاورزی پیشرفت کردن و شرایط تغذیه‌ و مقاومت در برابر بیماری‌شون بهتر شد و تونستن به مرور زمان اولین گروه‌های جمعیتی بریتانیایی‌های مستقر در خاک آمریکا رو تشکیل بدن

 

[ARAMESH]

البته این زمین‌هایی که توی سرزمین جدید آباد می‌شد همه جزو قلمرو و مایملک بریتانیا بود و این مهاجران و فرزندان و نوادگانشون هم بریتانیایی محسوب می‌شدن.

 

[ARAMESH]

اینها یه ساز و کاری هم گذاشته بودن که این سرزمین‌های جدید طبق یه منشور سلطنتی Royal charter که عملا یه امتیازنامه ده پونزده ساله بود، برسه به اون کسی که می‌ره کشفش یا فتخش می‌کنه.

 

[ARAMESH]

بعد ده پونزده سال که تموم می‌شد این اجاره نامه رو تمدید نمی‌کرد دولت بریتانیا و مالکیت منتقل می‌شد به دولت بریتانیا. یعنی هیچ کس در امریکا مالک اون زمین یا آبادی نبود.