آشنایی با هنر | تئاتر

[ANLI]

تئاتر آن شاخه از هنرهای نمایشی است که به بازنمودن داستان ها در برابر مخاطبان یا تماشاگران می پردازد “تئاتر” یک هنر دراماتیک است و پنج قرن قبل از میلاد مسیح در آتن و روم به وجود آمد و سپس در آثار قرون وسطی، رنسانس و بعد در عصر جدید اروپا ادامه یافت. منظور از تئاتر یک مجموعه هنری یا یک نظام سازمان یافته هنری است که پیش از هر چیزبه متن یا نمایشنامه و سپس به کارگردان نیاز دارد و شامل بازیگری، صحنه آرایی، مجسمه آرایی، موسیقی، سخنوری، نورپردازی، نقاشی، معماری است. “میعاد سلیمانی راد”

 

[ANLI]

تاریخچه تئاتر​

تئاتر یکی از هنرهای هفتگانه است. کسانی که درباره به وجود آمدن تئاتر جستجو کرده اند، می گویند سرچشمه آن از آیین هاست. آیین به مراسم مذهبی و اجتماعی می گویند، مثل مراسم عروسی یا مراسم سینه زنی در ماه محرم در ایران و مراسم رقص های مخصوصدر کشورهای دیگر انسان همیشه دوست داشته است به اتفاقاتی که خارج از اراده و میل اوست تسلط داشته باشد و این ویژگی اصلی تئاتر است.

 

[ANLI]

تئاتر در مقایسه با هنرهای دیگر امکانات زیادی دارد برای اینکه از هنرهای دیگر مثل نقاشی، ادبیات، معماری، موسیقی و… در آن استفاده می شود. کلمه تئاتر (theater) در اصل از کلمه تآترون (theater on) است که قسمت اول آن تیه (thea) تماشاگران و یا محله تماشا است.
در زمان های قدیم، تماشا گران در سرازیری تپه ها می نشستند و مراسم مذهبی را که با آداب و تشریفات مخصوص در پایین همان تپه یا کناره معبد که محل عبادت بوده، تماشا می کردند.

 

[ANLI]

در این قسمت درباره آیین و ارتباط آن با تئاتر می خوانید. آئین ها و تئاتر از عوامل اساس مشابهی استاده می کنند.
موسیقی، رقص، گفتار، صورتک، لباس، اجرا کنندگان، تماشاگر و صحنه
در اجرای آیین آرایش توسط رنگ، خاکستر یا جوهر که سطح بدن را می پوشاند برای کامل کردن صورتک و لباس به کار می رود، آنطور که گریم در تئاتر این کار را انجام می‌دهد.
بازیگران آیین باید بسیار ماهر و با انضباط باشند مثل بازیگران تئاتر.

 

[ANLI]

برای اجرایی آیینی یکی پیشکسوتان یا سالمندان آشنا به آیین تمرین سختی را برای اداره‌‌ی اجرای خوب آیین به کار می گیرد که کاملاً با کارگردانی تئاتر قابل مقایسه است.
با اینکه سرچشمه آیینی امروز پذیرفته ترین نظریه درباره ی به وجود آمدن تئاتر است اما جستجوگرانی هم اعتقاد دارند، سرچشمه تئاتر داستان سرایی است. آنها می گویند که گوش کردن و را*ب*طه برقرار گردن با قصه ها، جزو بزرگترین خصوصیات انسان است.

 

[ANLI]

برخی می گویند تئاتر از رقص و حرکات ضربی و ژیمناستیک و یا تقلید حرکات و صدای حیوانات آغاز شده است.
اما نه خصوصیت داستان سرایی انسان و نه علاقه ی او به تقلید، هیچ کدام نمی تواند او را به سوی آفریدن هنر تئاتر راهنمایی کرده باشد، چرا که اسطوره ها و داستان ها هم در اطراف آیین ها به وجود آمده اند و تقلید از حیواناتی که اندیشه و عقل ندارند هم نمی توانسته سرچشمه تئاتر باشد چرا که آیین ها از اندیشه و اعتقادات و میزان شناخت انسان شکل گرفته است

 

[ANLI]

از آنجا که ماهیت تئاتر در بازیگری و هویت سینما در تصویرپردازی است بازیگر در تئاتر و کارگردان در سینما در بردارنده تمایزهای عمده در این دو هنر هستند. هدف این مقاله بررسی تفاوتهایهای بنیادی بین بازیگری در سینما یا بازیگری فیلم و بازیگری در تئاتر است. بازیگر تئاتر این تفاوتها را با باستفاده از حرکات گسترده و بازیگر سینما با تکنیک های فیلم برداری نشان می دهد. ویژگی های بازیگری در این دو هنر، به شیوهی تطبیقی- مقایسه ای در زمینه های متقابل مشخص شده است .نوع نقش پذیری و تاثیر تماشاگران و برخورداری از امکانات پیشرفته و ابداع وخلاقیت بازیگر از موارد تمایز بین این دو هنر ارزشمند است. اجرای موفق یک نقش سینمایی در جایی که بازیگر باید نوسانات ظریف شخصیت درونی نقش را ارائه دهد.

 

[ANLI]

در نهایت مبتنی بر مهارتهای تئاتری است .با وجود این، در مقایسه با هنر نمایشی تئاتر، هنر تصویری- صوتی سینما توانست به یک سلسله امکانات و عوامل بیانی مختص به خود دست یابد که راه آن را به کلی از تئاتر جدا کرد و خود هنری مستقل شد.
“ازاینرو، مفهوم حضور زنده یکی از موارد مهم تمایز میان تئاتر و سینمااست و این در حالی است که در انگلستان تئاتر را “تئاتر زنده ” مینامند در حالی که سالن سینما را “کافی از تصاویر” خوانده اند (٩ ,٢٠٠٤ ,Melnick) بازیگری در سینما و تئاتر بازیگر با تمام وجود یعنی با چهره ، قیانه ، حرکات و صدای خود هنر آفرینی می کند وظیفه او این است که خویشتن را با نقشی که به عهده دارد

 

[ANLI]

یکی سازد به عبارتی، باید صدا، طرز سخن گفتن ، حالتهای قیافه و به طور کلی همه اعمال و اندیشه های او با نقشی که دارد تطبیق داشته باشد. در کارهای سینمایی فیلمبرداری از بازیگران و نقش آفرینی آنها ابتدا بدور از نگاه تماشاگران در پشت صحنه انجام می گیرد و اگر حتی تماشاگران را همان هیئت فنی خود فیلم در نظر گرفته شود بازهم به نسبت شمار تماشاگران یک تالار نمایش بسیار اندک هستندو ایجاد هر گونه مشکل در بازی یک نقش با سهولت و آرامش روحی بیشتری از طرف بازیگر قابل مرتفع شدن خواهد بود.

 

[ANLI]

تکنولوژی نوین این امکان را فراهم آورده است که در سینما با استفاده تکنیک درشت نمایی چهره بازیگر میتوان تاثیرات احساسی او را حتی از راه دور به نمایش گذاشت این امتیاز باعث می شود تا کار بازیگر قوی تر و ارزنده تر انجام گیرد در حالی که تئاتر به بازیگر امکان می دهد تا نیروی خلاقه اش را بسنجد به احساس و درک کامل برسد سینما تکنیک بازیگر را درخشان تر جلوه گر میسازد و به او میآموزد که چگونه از تمامی احساسش کمک بگیرد و تا چه اندازه قدرت تخیل خود را ارتقا دهد.”