بیوگرافی چارلز

[مهوا؛]

چارلز دیکنز
چارلز دیکنز، یکی از بزرگترین رمان‌نویسان دوره ویکتوریایی انگلیس، در ۷ فوریه ۱۸۱۲ در پورتسموث انگلستان به دنیا آمد. او دومین فرزند از هشت فرزند جان دیکنز و الیزابت بارو بود. دوران کودکی او با سختی‌های مالی خانواده همراه بود و در نتیجه، دیکنز مجبور شد در سنین جوانی برای کمک به خانواده‌اش کار کند. این تجربه‌ها تأثیر عمیقی بر روی نوشته‌های او گذاشت.

 

[مهوا؛]

در سن ۱۲ سالگی، پدر دیکنز به دلیل بدهی به زندان بدهکاران افتاد و دیکنز مجبور شد مدرسه را ترک کند و در کارخانه‌ای مشغول به کار شود. این تجربه ناگوار، یکی از منابع الهام برای بسیاری از آثارش از جمله “دیوید کاپرفیلد” و “آرزوهای بزرگ” شد.


در اوایل دهه ۱۸۳۰، دیکنز به عنوان خبرنگار در چندین روزنامه کار کرد و در سال ۱۸۳۶ اولین مجموعه داستان‌هایش با عنوان “اسکچ‌های بوز” منتشر شد. همین سال، اولین رمان بزرگ او، “ماجراهای پیک‌ویک”، به صورت سریالی منتشر شد و او را به سرعت به شهرت رساند.

 

[مهوا؛]

دیکنز نویسنده‌ای پرکار بود و بسیاری از آثارش به صورت سریالی منتشر می‌شدند. از جمله آثار برجسته او می‌توان به “الیور تویست”، “نیکلاس نیکلبی”، “خانه متروک”، “دوریت کوچک” و “داستان دو شهر” اشاره کرد. آثار دیکنز اغلب به نقد اجتماعی می‌پردازند و مشکلات اجتماعی و اقتصادی دوران ویکتوریایی را به تصویر می‌کشند.


علاوه بر نویسندگی، دیکنز به فعالیت‌های اجتماعی و خیرخواهانه نیز مشغول بود. او به شدت به بهبود شرایط زندگی طبقه کارگر علاقه‌مند بود و از قدرت قلم خود برای جلب توجه به این مسائل استفاده کرد.


دیکنز در زندگی شخصی‌اش نیز با چالش‌های زیادی مواجه بود. او با کاترین هوگارت ازدواج کرد و از او ده فرزند داشت، اما ازدواجشان با مشکلات زیادی همراه بود و در نهایت به جدایی انجامید. دیکنز همچنین روابط عاطفی پیچیده‌ای داشت که برخی از آن‌ها در آثارش بازتاب یافت.

 

[مهوا؛]

دیکنز در سال‌های آخر عمرش همچنان به نوشتن و اجرای عمومی آثارش ادامه داد. او در سال ۱۸۶۵ در حادثه قطار ستابهام نزدیک بود جان خود را از دست بدهد، اما به شدت آسیب دید. این حادثه و فشارهای کاری بر سلامت او تأثیر گذاشت.


چارلز دیکنز در ۹ ژوئن ۱۸۷۰ در خانه‌اش در گادزهیل، کنت، درگذشت و در وست‌مینستر ابی به خاک سپرده شد. میراث ادبی او همچنان پرقدرت و تأثیرگذار است و آثارش همچنان در سراسر جهان خوانده و تحلیل می‌شوند. او نه تنها به عنوان یکی از بزرگترین نویسندگان تاریخ ادبیات شناخته می‌شود، بلکه به عنوان صدایی قدرتمند برای عدالت اجتماعی و انسانی نیز به یاد می‌آید.

 

[مهوا؛]

منبع موسسه سخنوری تیسفون