من عنوان «نعش سرشار از احساس» را که در مقاله بالا به جسم نسبت داده شده دوست دارم. جسم، نعش، لاشه، بدن و یا هر عنوانی که برایش قایلید برد اصول و قواعد مادی است و همواره توسط انواع دردها، خرد شدن استخوانها، ترکیدن جوش ها در معرض آزار و اذیت است. اما در درون، شما یک اندیشه آسمانی هستید.
این بخش از وجودتان ناب و خالص است و از موانعی که بر جسمتان حاکم است آزاد و مبراست. وابستگی به جسم به مثابه وابستگی به انواع درد و رنج و عدم تمایل برای رها شدن از آن است.
عدم دلبستگی به جسم بدان معنا نیست که نسبت به تکامل جسم خویش بی توجه باشید. به عکس شما را به مراقبت بهتر از قالبی که روحتان در آن جای گرفته دعوت می کند.
دریافته ام که از وقتی که به ظاهر خود کمتر وابسته هستم با حفظ وزن مناسب، ورزش، استراحت کافی و به موقع و پرهیز از خوردن غذاهای کم قوت، از جسم خویش بیشتر مراقبت کرده ام. اکنون از این توانایی برخوردارم که به طور موقت از قالب جسمانی خود خارج شوم و تأثیر گذشت زمان را بر روی جسم خویش شاهد باشم، بدون این که حس کنم که هستی ام، وجودم در حال فروپاشی و نابودی است.
از آنجایی که چندان به این جسم وابسته نیستم، از ناتوانایی های جسمانی هرگز هراسی ندارم. این عدم وابستگی موجب شده است که با جسم خویش مسایل کمتر و کمتری داشته باشم.
بنابراین من از جسم خویش و تکامل آن تجلیل به عمل می آورم. وجود مادی خویش را دوست دارم و به آن ارج می نهم، در عین حال هویت و ماهیت من به آن وابسته نیست. عیسی مسیح يكبار گفت: «در جهان باشید و نه از آن.» او با ذکر این عبارت به پیروانش هشدار داد که جسم گرچه موهبتی الهی است، اما تنها وسیله ای است برای حضور در حیات مادی.
جالب توجه این که درک این حقایق موجب شده است که اینک در جسم خویش بسیار مؤثرتر از زمانی باشم که موجودیت خویش را در آن محدود کرده بودم.
این بخش از وجودتان ناب و خالص است و از موانعی که بر جسمتان حاکم است آزاد و مبراست. وابستگی به جسم به مثابه وابستگی به انواع درد و رنج و عدم تمایل برای رها شدن از آن است.
عدم دلبستگی به جسم بدان معنا نیست که نسبت به تکامل جسم خویش بی توجه باشید. به عکس شما را به مراقبت بهتر از قالبی که روحتان در آن جای گرفته دعوت می کند.
دریافته ام که از وقتی که به ظاهر خود کمتر وابسته هستم با حفظ وزن مناسب، ورزش، استراحت کافی و به موقع و پرهیز از خوردن غذاهای کم قوت، از جسم خویش بیشتر مراقبت کرده ام. اکنون از این توانایی برخوردارم که به طور موقت از قالب جسمانی خود خارج شوم و تأثیر گذشت زمان را بر روی جسم خویش شاهد باشم، بدون این که حس کنم که هستی ام، وجودم در حال فروپاشی و نابودی است.
از آنجایی که چندان به این جسم وابسته نیستم، از ناتوانایی های جسمانی هرگز هراسی ندارم. این عدم وابستگی موجب شده است که با جسم خویش مسایل کمتر و کمتری داشته باشم.
بنابراین من از جسم خویش و تکامل آن تجلیل به عمل می آورم. وجود مادی خویش را دوست دارم و به آن ارج می نهم، در عین حال هویت و ماهیت من به آن وابسته نیست. عیسی مسیح يكبار گفت: «در جهان باشید و نه از آن.» او با ذکر این عبارت به پیروانش هشدار داد که جسم گرچه موهبتی الهی است، اما تنها وسیله ای است برای حضور در حیات مادی.
جالب توجه این که درک این حقایق موجب شده است که اینک در جسم خویش بسیار مؤثرتر از زمانی باشم که موجودیت خویش را در آن محدود کرده بودم.
