جایگاه ما در این تن واحد
آلبرت انیشتین، مردی که به اعتقاد من بزرگترین ذهن قرن بود، درباره دیدگاهی که شما را به مطالعه و بررسی آن دعوت می کنم چنین می گوید:
«وجود ما جزیی از یک کل شگفت انگیز است که آن را Universe «عالم» نام نهاده ایم، حال آن که اغلب خود و افکار و احساساتمان را چیزی جدا و متمایز از دیگران تلقی می کنیم. این خیال باطل برایمان در حکم یک زندان است، و ما را به ارضای خواهش های فردی و در نهایت رفع مسایل اطرافیانمان محدود می کند.
حال آن که به حکم وظیفه انسانی خویش باید فضای شفقت و نوعدوستی خود را هر چه بیشتر گسترده کنیم تا بدانجا که این گستردگی تمام مخلوقات زنده و تمام طبیعت را با زیباییهایش در برگیرد.»
مقام و منزلت انیشتین بسیار فراتر از یک دانشمند است. ذهن او بدون توجه به تجویزهای از پیش تعیین شده، در ژرفای تفکرات ماوراء الطبيعه غوطه ور بود. کلمات نغز و ارزنده وی ما را به مبارزه ای فراگیر دعوت می کند تا از طریق آن از قفس کوته بینی آزاد شویم و از اتحاد و یگانگی، خواه در ساحت معنوی و خواه در عرصه مادی سود ببریم.
من برای درک این آرمان روش خاصی را توصیه می کنم. برای این که دیدگاه مناسبی نسبت به مطالب ما وراء الطبیعه به دست آورم، از خود می پرسم: «آیا می توانم برای مشاهده این تصویر تمام نما به اندازه کافی به عقب برگردم؟» آنگاه مجسم می کنم که در جایگاهی بلند و روشن و شفاف و نیرومند قرار گرفته ام و می توانم تمام دامنه خلقت را مشاهده کنم.
از آنجایی که این کار در جسم مادی امری ناممکن است، می کوشم به سوی دیگر، به طرف کوچکترین ذره بنگرم و آنچه را که در داخل این ذره وجود دارد بزرگ کنم و این کار را تا بی نهایت ادامه دهم. ویکتور هوگو در این خصوص گفته نغز و پر معنایی دارد. وی می گوید: «جایی که کار تلسکوپ پایان پذیرد، وظیفه میکروسکوپ آغاز می شود.»
راستی با کدامیک از این دو وسیله می توان از دید و نگرش بزرگتری برخوردار شد؟ به شما توصیه می کنم که خیالپرداز باشید و افق دید خود را مدام بگسترانید. دست کم به طور موقت تلسکوپ را از چشم خود دور کنید و با استفاده از میکروسکوپ، به جزییات چیزی که بهتر می شناسید، یعنی بدنتان با دقت بنگرید.
در این جایگاه عالی به این واقعیت پی می برید که «من» و «ما» مفهومی مشترک دارد. حال بیایید به اتفاق از طریق میکروسکوپ ماوراء الطبیعه به همه چیز بنگریم.
آلبرت انیشتین، مردی که به اعتقاد من بزرگترین ذهن قرن بود، درباره دیدگاهی که شما را به مطالعه و بررسی آن دعوت می کنم چنین می گوید:
«وجود ما جزیی از یک کل شگفت انگیز است که آن را Universe «عالم» نام نهاده ایم، حال آن که اغلب خود و افکار و احساساتمان را چیزی جدا و متمایز از دیگران تلقی می کنیم. این خیال باطل برایمان در حکم یک زندان است، و ما را به ارضای خواهش های فردی و در نهایت رفع مسایل اطرافیانمان محدود می کند.
حال آن که به حکم وظیفه انسانی خویش باید فضای شفقت و نوعدوستی خود را هر چه بیشتر گسترده کنیم تا بدانجا که این گستردگی تمام مخلوقات زنده و تمام طبیعت را با زیباییهایش در برگیرد.»
مقام و منزلت انیشتین بسیار فراتر از یک دانشمند است. ذهن او بدون توجه به تجویزهای از پیش تعیین شده، در ژرفای تفکرات ماوراء الطبيعه غوطه ور بود. کلمات نغز و ارزنده وی ما را به مبارزه ای فراگیر دعوت می کند تا از طریق آن از قفس کوته بینی آزاد شویم و از اتحاد و یگانگی، خواه در ساحت معنوی و خواه در عرصه مادی سود ببریم.
من برای درک این آرمان روش خاصی را توصیه می کنم. برای این که دیدگاه مناسبی نسبت به مطالب ما وراء الطبیعه به دست آورم، از خود می پرسم: «آیا می توانم برای مشاهده این تصویر تمام نما به اندازه کافی به عقب برگردم؟» آنگاه مجسم می کنم که در جایگاهی بلند و روشن و شفاف و نیرومند قرار گرفته ام و می توانم تمام دامنه خلقت را مشاهده کنم.
از آنجایی که این کار در جسم مادی امری ناممکن است، می کوشم به سوی دیگر، به طرف کوچکترین ذره بنگرم و آنچه را که در داخل این ذره وجود دارد بزرگ کنم و این کار را تا بی نهایت ادامه دهم. ویکتور هوگو در این خصوص گفته نغز و پر معنایی دارد. وی می گوید: «جایی که کار تلسکوپ پایان پذیرد، وظیفه میکروسکوپ آغاز می شود.»
راستی با کدامیک از این دو وسیله می توان از دید و نگرش بزرگتری برخوردار شد؟ به شما توصیه می کنم که خیالپرداز باشید و افق دید خود را مدام بگسترانید. دست کم به طور موقت تلسکوپ را از چشم خود دور کنید و با استفاده از میکروسکوپ، به جزییات چیزی که بهتر می شناسید، یعنی بدنتان با دقت بنگرید.
در این جایگاه عالی به این واقعیت پی می برید که «من» و «ما» مفهومی مشترک دارد. حال بیایید به اتفاق از طریق میکروسکوپ ماوراء الطبیعه به همه چیز بنگریم.
