معرفی فیلم سینمایی ترسناک تاروت

[IVI]

چند دوست با ناشی گری قانون فال تاروت را می شکنند و ناخواسته باعث آزاد شدن نیروی شرور قدرتمند درون ورق های فال می شوند. اکنون آن ها یکی پس از دیگری باید با سرنوشت خود روبرو و با مرگ دست به گریبان شوند.
​

 

[IVI]

فیلم تاروت به کارگردانی اسپنسر کوهن و ان هالبرگ، محوریت داستان خود را بر اساس کارت‌های هم‌نام و معروف خود شکل داده است. فیلمی کوچک و با بودجه‌ی نسبتاً محدود که توانست در مدت زمان کوتاهی به فروش خوبی هم دست پیدا کند. در سال 2022، تهیه کنندگان خبر از ساخت فیلمی بر اساس رمان «هوروسکوپ» به قلم نیکلاس آدامز دادند و گروهی از بازیگران جوان را گرد هم اوردند؛ یاکوب باتالاون، لارسن تامسن، آلانا بودن، آوانتیکا وادانانپو و ادین بردلی از جمله نام‌هایی هستند که برای ایفای نقش در این اثر لیست شدند. فیلم تاروت بدین ترتیب پا گرفت و ساخته شد.

ماجرا در این فیلم از این قرار است که گروهی از دوستان کالجی، برای خوش‌گذرانی به عمارتی در خارج از شهر می‌روند؛ عمارتی بزرگ، مجلل و قدیمی که در آن هر چیزی می‌توان پیدا کرد! در اینجا با روابط بین شخصیت‌ها و ویژگی‌های هر کدام از آن‌ها کمی آشنا می‌شویم. در این معرفی مختصر، همه‌چیز کمی پوشالی به‌نظر می‌رسد، اما می‌توان آن را به عنوان یک سنگ بنا برای آشنایی با داستان قبول کرد؛ هفت دوست صمیمی که در حال تحصیل و همزمان لذت بردن از زندگی هستند. شاید مهم‌ترین را*ب*طه در میان این گروه بین هیلی و گرنت باشد که به تازگی به دلیل عدم هم‌دلی از هم جدا شده‌اند. را*ب*طه‌ی بین آن‌ها گاه در مرکز توجه روایت قرار می‌گیرد و توسط نویسنده به آن اهمیت داده شده است.​

 

[IVI]

وقتی که اعضای گروه، به زیرزمین می‌روند تا نوشیدنی بیشتری برای شب‌نشینی پیدا کنند، در زیرزمین بزرگ و پر از عتیقه‌ی این عمارت با یک جعبه کارت تاروت روبرو می‌شوند. هیلی می‌گوید که خواندن آن‌ها را بلد است و بدش نمی‌آید فال دوستانش را با میز تاروت بگیرد. ایجا زمینه برای اتفاقاتی که در ادامه می‌افتد آماده می‌شود؛ هیلی برای تمام دوستانش میز تاروت ردیف می‌کند و فال‌شان را می‌گیرد و سرنوشت آن‌ها را در هاله‌ای از رموز تاروتی بیان می‌کند. همه‌چیز در این شب خوب و آرام پیش می‌رود؛ جمع دوستان جمع، خوش‌گذرانی و سکرات به‌راه، شوخی‌ها و خنده‌ها کوک! حتی را*ب*طه‌ی خدشه‌دار شده‌ی هیلی و گرنت هم در سایه‌ی این صمیمیت، دلگیر کننده و منفی جلوه نمی‌کند.

نکته‌ی قابل توجه در اینجا لحن کمدی، شوخ طبع و به‌دور از جدیت و تعلیقی می‌باشد که در ادامه فیلم به سمتش جهت می‌گیرد. شاید شخصیت پکستون نماد گرایش فیلم به کمدی و شوخی باشد؛ او پسر بامزه جمع است، مدام جوک می‌گوید و حتی سرنوشتی که برایش روی میز تاروت به نمایش درمی‌آید هم همین را می‌گوید. فیلم در اینجا مستقیم است و انگار که با برنامه‌ای از قبل تعیین شده مدام، توضیحاتی می‌دهد که مستقیماً و زمخت، نشان بدهد جریان از چه قرار است؛ این ویژگی باعث شده تا دیالوگ‌ها، صحنه‌چینی‌ها و روابط نشان داده شده طراوت نداشته باشند و همگی وسیله‌ای باشند برای ایده‌ی کلی فیلم. زمانی که وارد اتفاقات ماوراطبیعی فیلم می‌شویم، این نکته بیشتر به چشم می‌آید؛ انگار همه‌چیز در جهت قالبی قرار گرفته که برای داستان در نظر گرفته شده و اتفاقاً قربانی‌گاه فیلم هم همین‌جاست.​

 

[IVI]

تاروت‌های گوتیک و ترسناک، آینده‌ای شوم برای هر شخصیتِ فیلم پیش‌بینی می‌کنند.
ماجرای فیلم، جایی از سر گرفته می‌شود که گروه به زندگی روزمره‌ی خود در کالج بازمی‌گردند. بی‌خبر از آنکه کارت‌های تاروت، نفرینی کُشنده بر سرنوشت‌شان سوار کرده است. این دوست‌ها یکی یکی به همان شکلی که فال تاروت‌شان می‌گفت، در اتفاقاتی عجیب کشته می‌شوند. بازماندگان گروه به مرگ ناگهانی دوستان خود مشکوک می‌شوند و به دنبال حل معمای کشته شدنشان می‌روند. سرنخ‌ها به یک سمت اشاره می‌کنند: میز تاروت! به طرزی جادویی همه‌چیز با هم جور درمی‌آید، پس از گرفته شدن فال آن‌ها، همگی همانطور که کارت زودیاک مخصوص‌شان بود به قتل رسیدند. از میان افراد باقی‌مانده هیلی کسی است که می‌تواند معما را حل کند تا شاید بتواند جان خودش و دیگران را هر چه زودتر نجات بدهد.​