-
نويسندگان گرامی توجه کنید: انجمن بوکینو تابع قوانین جمهوری اسلامی ایران می‌باشد؛ لذا از نوشتن آثار غیراخلاقی و مبتذل جداً خودداری کنید. در صورت عدم رعایت قوانین انجمن، آثار شما حذف خواهد شد. در صورت مشاهده هرگونه تخلف، با گزارش کردن ما را یاری کنید.
(کلیک کنید.) -
قوانین فعالیت و ارسال محتوا در انجمن بوکینو
(کلیک کنید.) -
انجمن مجهز به سیستم تشخیص کاربران دارای چند حساب کاربری می‌باشد؛ در صورت مشاهده حساب کاربری شما مسدود می‌گردد.
-
باز کردن گره از یک ماجرای جنایی، زمانی راحت است که شواهد و مدارک کافی داشته باشیم یا حداقل کسی باشد که بتواند با حرف‌هایش، ما را به کشف حقیقت نزدیک‌تر کند؛ اما اگر تمام افراد به قتل رسیده باشند، چه؟! رمان - کاراکال | حدیثه شهبازی کاربر انجمن بوکینو
حم ﴿١﴾ وَالْکِتَابِ الْمُبِینِ ﴿٢﴾ إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِیًّا لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ﴿٣﴾ وَإِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتَابِ لَدَیْنَا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ ﴿٤﴾ أَفَنَضْرِبُ عَنْکُمُ الذِّکْرَ صَفْحًا أَنْ کُنْتُمْ قَوْمًا مُسْرِفِینَ ﴿٥﴾ وَکَمْ أَرْسَلْنَا مِنْ نَبِیٍّ فِی الأوَّلِینَ ﴿٦﴾ وَمَا یَأْتِیهِمْ مِنْ نَبِیٍّ إِلا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿٧﴾ فَأَهْلَکْنَا أَشَدَّ مِنْهُمْ بَطْشًا وَمَضَى مَثَلُ الأوَّلِینَ ﴿٨﴾ وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ لَیَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِیزُ الْعَلِیمُ ﴿٩﴾ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الأرْضَ مَهْدًا وَجَعَلَ لَکُمْ فِیهَا سُبُلا لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ ﴿١٠﴾ وَالَّذِی نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَنْشَرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَیْتًا کَذَلِکَ تُخْرَجُونَ ﴿١١﴾ وَالَّذِی خَلَقَ الأزْوَاجَ کُلَّهَا وَجَعَلَ لَکُمْ مِنَ الْفُلْکِ وَالأنْعَامِ مَا تَرْکَبُونَ ﴿١٢﴾ لِتَسْتَوُوا عَلَى ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْکُرُوا نِعْمَةَ رَبِّکُمْ إِذَا اسْتَوَیْتُمْ عَلَیْهِ وَتَقُولُوا سُبْحَانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنَا هَذَا وَمَا کُنَّا لَهُ مُقْرِنِینَ ﴿١٣﴾ وَإِنَّا إِلَى رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُونَ ﴿١٤﴾ وَجَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبَادِهِ جُزْءًا إِنَّ الإنْسَانَ لَکَفُورٌ مُبِینٌ ﴿١٥﴾ أَمِ اتَّخَذَ مِمَّا یَخْلُقُ بَنَاتٍ وَأَصْفَاکُمْ بِالْبَنِینَ ﴿١٦﴾ وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمَنِ مَثَلا ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ کَظِیمٌ ﴿١٧﴾ أَوَمَنْ یُنَشَّأُ فِی الْحِلْیَةِ وَهُوَ فِی الْخِصَامِ غَیْرُ مُبِینٍ ﴿١٨﴾ وَجَعَلُوا الْمَلائِکَةَ الَّذِینَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمَنِ إِنَاثًا أَشَهِدُوا خَلْقَهُمْ سَتُکْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَیُسْأَلُونَ ﴿١٩﴾ وَقَالُوا لَوْ شَاءَ الرَّحْمَنُ مَا عَبَدْنَاهُمْ مَا لَهُمْ بِذَلِکَ مِنْ عِلْمٍ إِنْ هُمْ إِلا یَخْرُصُونَ ﴿٢٠﴾ أَمْ آتَیْنَاهُمْ کِتَابًا مِنْ قَبْلِهِ فَهُمْ بِهِ مُسْتَمْسِکُونَ ﴿٢١﴾ بَلْ قَالُوا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَى أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَى آثَارِهِمْ مُهْتَدُونَ ﴿٢٢﴾ وَکَذَلِکَ مَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ فِی قَرْیَةٍ مِنْ نَذِیرٍ إِلا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَى أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَى آثَارِهِمْ مُقْتَدُونَ ﴿٢٣﴾ قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُکُمْ بِأَهْدَى مِمَّا وَجَدْتُمْ عَلَیْهِ آبَاءَکُمْ قَالُوا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ کَافِرُونَ ﴿٢٤﴾ فَانْتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَانْظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُکَذِّبِینَ ﴿٢٥﴾ وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ لأبِیهِ وَقَوْمِهِ إِنَّنِی بَرَاءٌ مِمَّا تَعْبُدُونَ ﴿٢٦﴾ إِلا الَّذِی فَطَرَنِی فَإِنَّهُ سَیَهْدِینِ ﴿٢٧﴾ وَجَعَلَهَا کَلِمَةً بَاقِیَةً فِی عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ ﴿٢٨﴾ بَلْ مَتَّعْتُ هَؤُلاءِ وَآبَاءَهُمْ حَتَّى جَاءَهُمُ الْحَقُّ وَرَسُولٌ مُبِینٌ ﴿٢٩﴾ وَلَمَّا جَاءَهُمُ الْحَقُّ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ وَإِنَّا بِهِ کَافِرُونَ ﴿٣٠﴾ وَقَالُوا لَوْلا نُزِّلَ هَذَا الْقُرْآنُ عَلَى رَجُلٍ مِنَ الْقَرْیَتَیْنِ عَظِیمٍ ﴿٣١﴾ أَهُمْ یَقْسِمُونَ رَحْمَةَ رَبِّکَ نَحْنُ قَسَمْنَا بَیْنَهُمْ مَعِیشَتَهُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِیَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا سُخْرِیًّا وَرَحْمَةُ رَبِّکَ خَیْرٌ مِمَّا یَجْمَعُونَ ﴿٣٢﴾ وَلَوْلا أَنْ یَکُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَجَعَلْنَا لِمَنْ یَکْفُرُ بِالرَّحْمَنِ لِبُیُوتِهِمْ سُقُفًا مِنْ فَضَّةٍ وَمَعَارِجَ عَلَیْهَا یَظْهَرُونَ ﴿٣٣﴾ وَلِبُیُوتِهِمْ أَبْوَابًا وَسُرُرًا عَلَیْهَا یَتَّکِئُونَ ﴿٣٤﴾ وَزُخْرُفًا وَإِنْ کُلُّ ذَلِکَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَالآخِرَةُ عِنْدَ رَبِّکَ لِلْمُتَّقِینَ ﴿٣٥﴾ وَمَنْ یَعْشُ عَنْ ذِکْرِ الرَّحْمَنِ نُقَیِّضْ لَهُ شَیْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِینٌ ﴿٣٦﴾ وَإِنَّهُمْ لَیَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِیلِ وَیَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ ﴿٣٧﴾ حَتَّى إِذَا جَاءَنَا قَالَ یَا لَیْتَ بَیْنِی وَبَیْنَکَ بُعْدَ الْمَشْرِقَیْنِ فَبِئْسَ الْقَرِینُ ﴿٣٨﴾ وَلَنْ یَنْفَعَکُمُ الْیَوْمَ إِذْ ظَلَمْتُمْ أَنَّکُمْ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکُونَ ﴿٣٩﴾ أَفَأَنْتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أَوْ تَهْدِی الْعُمْیَ وَمَنْ کَانَ فِی ضَلالٍ مُبِینٍ ﴿٤٠﴾ فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِکَ فَإِنَّا مِنْهُمْ مُنْتَقِمُونَ ﴿٤١﴾ أَوْ نُرِیَنَّکَ الَّذِی وَعَدْنَاهُمْ فَإِنَّا عَلَیْهِمْ مُقْتَدِرُونَ ﴿٤٢﴾ فَاسْتَمْسِکْ بِالَّذِی أُوحِیَ إِلَیْکَ إِنَّکَ عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿٤٣﴾ وَإِنَّهُ لَذِکْرٌ لَکَ وَلِقَوْمِکَ وَسَوْفَ تُسْأَلُونَ ﴿٤٤﴾ وَاسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ مِنْ رُسُلِنَا أَجَعَلْنَا مِنْ دُونِ الرَّحْمَنِ آلِهَةً یُعْبَدُونَ ﴿٤٥﴾ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآیَاتِنَا إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّی رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٤٦﴾ فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِآیَاتِنَا إِذَا هُمْ مِنْهَا یَضْحَکُونَ ﴿٤٧﴾ وَمَا نُرِیهِمْ مِنْ آیَةٍ إِلا هِیَ أَکْبَرُ مِنْ أُخْتِهَا وَأَخَذْنَاهُمْ بِالْعَذَابِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ ﴿٤٨﴾ وَقَالُوا یَا أَیُّهَا السَّاحِرُ ادْعُ لَنَا رَبَّکَ بِمَا عَهِدَ عِنْدَکَ إِنَّنَا لَمُهْتَدُونَ ﴿٤٩﴾ فَلَمَّا کَشَفْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِذَا هُمْ یَنْکُثُونَ ﴿٥٠﴾ وَنَادَى فِرْعَوْنُ فِی قَوْمِهِ قَالَ یَا قَوْمِ أَلَیْسَ لِی مُلْکُ مِصْرَ وَهَذِهِ الأنْهَارُ تَجْرِی مِنْ تَحْتِی أَفَلا تُبْصِرُونَ ﴿٥١﴾ أَمْ أَنَا خَیْرٌ مِنْ هَذَا الَّذِی هُوَ مَهِینٌ وَلا یَکَادُ یُبِینُ ﴿٥٢﴾ فَلَوْلا أُلْقِیَ عَلَیْهِ أَسْوِرَةٌ مِنْ ذَهَبٍ أَوْ جَاءَ مَعَهُ الْمَلائِکَةُ مُقْتَرِنِینَ ﴿٥٣﴾ فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطَاعُوهُ إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْمًا فَاسِقِینَ ﴿٥٤﴾ فَلَمَّا آسَفُونَا انْتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٥٥﴾ فَجَعَلْنَاهُمْ سَلَفًا وَمَثَلا لِلآخِرِینَ ﴿٥٦﴾ وَلَمَّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْیَمَ مَثَلا إِذَا قَوْمُکَ مِنْهُ یَصِدُّونَ ﴿٥٧﴾ وَقَالُوا أَآلِهَتُنَا خَیْرٌ أَمْ هُوَ مَا ضَرَبُوهُ لَکَ إِلا جَدَلا بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُونَ ﴿٥٨﴾ إِنْ هُوَ إِلا عَبْدٌ أَنْعَمْنَا عَلَیْهِ وَجَعَلْنَاهُ مَثَلا لِبَنِی إِسْرَائِیلَ ﴿٥٩﴾ وَلَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَا مِنْکُمْ مَلائِکَةً فِی الأرْضِ یَخْلُفُونَ ﴿٦٠﴾ وَإِنَّهُ لَعِلْمٌ لِلسَّاعَةِ فَلا تَمْتَرُنَّ بِهَا وَاتَّبِعُونِ هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ ﴿٦١﴾ وَلا یَصُدَّنَّکُمُ الشَّیْطَانُ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ ﴿٦٢﴾ وَلَمَّا جَاءَ عِیسَى بِالْبَیِّنَاتِ قَالَ قَدْ جِئْتُکُمْ بِالْحِکْمَةِ وَلأبَیِّنَ لَکُمْ بَعْضَ الَّذِی تَخْتَلِفُونَ فِیهِ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿٦٣﴾ إِنَّ اللَّهَ هُوَ رَبِّی وَرَبُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ ﴿٦٤﴾ فَاخْتَلَفَ الأحْزَابُ مِنْ بَیْنِهِمْ فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْ عَذَابِ یَوْمٍ أَلِیمٍ ﴿٦٥﴾ هَلْ یَنْظُرُونَ إِلا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِیَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لا یَشْعُرُونَ ﴿٦٦﴾ الأخِلاءُ یَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلا الْمُتَّقِینَ ﴿٦٧﴾ یَا عِبَادِ لا خَوْفٌ عَلَیْکُمُ الْیَوْمَ وَلا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ ﴿٦٨﴾ الَّذِینَ آمَنُوا بِآیَاتِنَا وَکَانُوا مُسْلِمِینَ ﴿٦٩﴾ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنْتُمْ وَأَزْوَاجُکُمْ تُحْبَرُونَ ﴿٧٠﴾ یُطَافُ عَلَیْهِمْ بِصِحَافٍ مِنْ ذَهَبٍ وَأَکْوَابٍ وَفِیهَا مَا تَشْتَهِیهِ الأنْفُسُ وَتَلَذُّ الأعْیُنُ وَأَنْتُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿٧١﴾ وَتِلْکَ الْجَنَّةُ الَّتِی أُورِثْتُمُوهَا بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٧٢﴾ لَکُمْ فِیهَا فَاکِهَةٌ کَثِیرَةٌ مِنْهَا تَأْکُلُونَ ﴿٧٣﴾ إِنَّ الْمُجْرِمِینَ فِی عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ ﴿٧٤﴾ لا یُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَهُمْ فِیهِ مُبْلِسُونَ ﴿٧٥﴾ وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَکِنْ کَانُوا هُمُ الظَّالِمِینَ ﴿٧٦﴾ وَنَادَوْا یَا مَالِکُ لِیَقْضِ عَلَیْنَا رَبُّکَ قَالَ إِنَّکُمْ مَاکِثُونَ ﴿٧٧﴾ لَقَدْ جِئْنَاکُمْ بِالْحَقِّ وَلَکِنَّ أَکْثَرَکُمْ لِلْحَقِّ کَارِهُونَ ﴿٧٨﴾ أَمْ أَبْرَمُوا أَمْرًا فَإِنَّا مُبْرِمُونَ ﴿٧٩﴾ أَمْ یَحْسَبُونَ أَنَّا لا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُمْ بَلَى وَرُسُلُنَا لَدَیْهِمْ یَکْتُبُونَ ﴿٨٠﴾ قُلْ إِنْ کَانَ لِلرَّحْمَنِ وَلَدٌ فَأَنَا أَوَّلُ الْعَابِدِینَ ﴿٨١﴾ سُبْحَانَ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿٨٢﴾ فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتَّى یُلاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿٨٣﴾ وَهُوَ الَّذِی فِی السَّمَاءِ إِلَهٌ وَفِی الأرْضِ إِلَهٌ وَهُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ ﴿٨٤﴾ وَتَبَارَکَ الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَعِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٨٥﴾ وَلا یَمْلِکُ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلا مَنْ شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ یَعْلَمُونَ ﴿٨٦﴾ وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَهُمْ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ فَأَنَّى یُؤْفَکُونَ ﴿٨٧﴾ وَقِیلِهِ یَا رَبِّ إِنَّ هَؤُلاءِ قَوْمٌ لا یُؤْمِنُونَ ﴿٨٨﴾ فَاصْفَحْ عَنْهُمْ وَقُلْ سَلامٌ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿٨٩﴾
به نام خداوند بخشنده مهربان
حم (رسول و جانشينانش بر اسرار اين حرف آگاهند. يا اشاره به دو اسم حميد و مجيد خداست) ( 1 )
قسم به اين کتاب روشن بيان. ( 2 )
که ما آن را قرآني به لسان فصيح عربي مقرر داشتيم تا مگر شما (بندگان در فهم آن) عقل و فکرت کار بنديد. ( 3 )
و همانا اين کتاب نزد ما در لوح محفوظ که اصل مخزن کتب آسماني است بسي بلند پايه و محکم اساس است. ( 4 )
آيا ما از متذکر ساختن شما (به قرآن) چون (به انکار آن) بر خويش ستم مي‌کنيد صرف نظر کنيم؟ (5)
و چقدر پيمبراني در اقوام پيشين (براي هدايت خلق) فرستاديم. ( 6 )
و بر مردم هيچ رسولي نمي‌آمد جز آنکه او را به مسخره (و انکار) مي‌گرفتند. ( 7 )
ما هم قوي‌ترين سرکشانشان را هلاک کرديم و شرح حال پيشينيان (براي عبرت مردم) گذشت. ( 8 )
و اگر از اين کافران بپرسي که آسمانها و زمين را که آفريده؟ البته جواب دهند خداي مقتدر دانا آفريده است. ( 9 )
همان خدايي که زمين را مهد آسايش شما بندگان قرار داد و در آن راهها بر (تحصيل امر معاش و معاد) شما پديد آورد تا مگر هدايت يابيد. ( 10 )
و آن خدايي که از (باران) آسمان آبي به قدر و اندازه نازل کرد و به آن صحرا و ديار مرده خشک را زنده گردانيديم. همين گونه شما هم (از قبرها) بيرون آورده مي‌شويد. ( 11 )
و آن خدايي که همه موجودات عالم را جفت آفريد و براي سواري شما بندگان کشتيها و چهار پايان را (در آب و خاک) مقرر فرمود. ( 12 )
تا چون با کمال تسلط بر پشت آنها نشستيد متذکر نعمت خدايتان شويد و گوييد: پاک و منزّه خدايي که اين (انواع کشتي و چهار پايان قوي) را مسخر ما گردانيد و گرنه ما هرگز قادر بر آن نبوديم. ( 13 )
و بازگشت ما البته به سوي خداي ما خواهد بود. ( 14 )
و مشرکان براي خدا چيزي را (مانند فرشته) که بنده و مخلوق اوست جزء (وجود و فرزند واقعي او) قرار دادند (زهي جهل و کفر و سفاهت) که انسان بسيار ناسپاس و کفرش آشکار است. ( 15 )
(اي مشرکان) آيا خدا از مخلوقات خود بر خويش دختران را برگزيد و شما را به پسران امتياز داد؟ (16)
و حال آنکه هر کدام از مشرکان را به دختري که به خدا نسبت دادند مژده دهند (ننگ دارد و) رويش (از غم) سياه مي‌شود در حالي که پر از خشم و اندوه است. ( 17 )
آيا کسي که به زيب و زيور پرورده مي‌شود (يعني دختران) و در خصومت (از حفظ حقوق خود) عاجز است (چنين کس لايق فرزندي خداست) . ( 18 )
و فرشتگان را که مخلوق و بندگان خدا هستند دختر مي‌خوانند. آيا در وقت خلقت آنها حاضر بودند؟ (و ديدند که آنها دخترند؟ اگر آنها بر اين گواهي دهند) البته شهادت (کذب) شان (در نامه عملشان) نوشته شده و بر آن سخت مؤاخذه مي‌شوند. ( 19 )
و مشرکان گويند: اگر خدا مي‌خواست ما آنها (فرشتگان و بتان) را نمي‌پرستيديم. گفتار آنها نه از روي علم و دانش است بلکه به وهم و پندار باطل خويش مي‌گويند. ( 20 )
يا مگر بر آنها از اين پيش کتابي فرستاديم که (در اين سخن جبر و عقيده باطل) به آن کتاب استدلال مي‌کنند؟ ( 21 )
بلکه گفتند: ما پدران خود را به عقايد و آييني يافتيم و البته ما هم که در پي آنها رويم بر هدايت هستيم. ( 22 )
و همچنين ما هيچ رسولي پيش از تو در هيچ شهر و دياري نفرستاديم جز آنکه اهل ثروت و مال آن ديار به رسولان گفتند که ما پدران خود را بر آيين و عقايدي يافتيم و از آنها البته پيروي خواهيم کرد. ( 23 )
آن رسول ما به آنان گفت: اگر چه من به آييني بهتر از دين (باطل) پدرانتان شما را هدايت کنم (باز هم پدران را تقليد مي‌کنيد)؟ آنها پاسـخ دادند (به هر تقدير) ما به آنچه شما را به رسالت آن فرستاده‌اند کافريم. ( 24 )
ما هم از آن مردم (پر غرور و عناد) انتقام کشيديم، بنگر تا عاقبت حال کافران مکذّب به کجا کشيد؟ ( 25 )
(ياد آر) وقتي که ابراهيم با پدر (يعني عموي خود) و قومش گفت: من از معبودان شما سخت بيزارم. ( 26 )
و جز آن خدايي که مرا آفريده و البته مرا هدايت خواهد کرد نمي‌پرستم. ( 27 )
و خدا اين خدا پرستي را در همه ذرّيّت او تا قيامت کلمه باقي گردانيد، باشد که (همه فرزندانش به خداي يکتا) رجوع کنند. ( 28 )
(و من تعجيل در عقوبت کافران نکردم) بلکه آنان و پدرانشان را (مهلت داده و از عمر) بهره‌مند کردم تا آنکه دين حق و رسول مبين بر آنها آمد. ( 29 )
و چون حق به سوي آنها آمد گفتند: اين (قرآن) سحر است و ما به (وحي بودن) آن ايمان نداريم. ( 30 )
و باز گفتند: چرا اين قرآن بر آن مرد بزرگ قريه مکّه و طايف (وليد و حبيب يا عروة بن مسعود) نازل نشد؟ ( 31 )
آيا آنها بايد فضل و رحمت خداي تو را تقسيم (و مقام نبوت را تعيين) کنند؟ در صورتي که ما خود معاش و روزي آنها را در حيات دنيا تقسيم کرده‌ايم و بعضي را بر بعضي به درجاتي (از مال و جاه دنيوي) برتري داده‌ايم تا بعضي از مردم (به ثروت) بعضي ديگر را مسخر خدمت کنند، و (بهشت، دار) رحمت خدا از آنچه (از مال دنيا) جمع مي‌کنند بسي بهتر است. ( 32 )
و اگر نه اين بود که مردم همه يک نوع و يک امّتند ما (از پستي و بي‌قدري دنيا) براي آنان که کافر به خدا مي‌شوند سقف خانه‌هاشان را از نقره خام قرار مي‌داديم و (چندين طبقه که) نردبامهايي (نصب کرده) که بر سقف بالا روند. ( 33 )
و نيز بر منزلهاشان (از بزرگي و وسعت) درهاي بسيار و تختهاي زرنگار که بر آن تکيه زنند قرار مي‌داديم. ( 34 )
و عماراتشان به زر و زيور مي‌آراستيم، و اينها همه متاع (پست فاني مردم) دنياست و (نعمتهاي ابدي) آخرت نزد خداي تو مخصوص اهل تقواست. ( 35 )
و هر که از ياد خدا (و حکم قرآن) رخ بتابد شيطاني را بر او برانگيزيم تا يار و همنشين دايم وي باشد. ( 36 )
و آن شياطين هميشه آن مردم از خدا غافل را از راه خدا باز دارند (و به ضلالت در افکنند) و پندارند که هدايت يافته‌اند. ( 37 )
(و چنين کس سرگرم دنيا شود) تا وقتي که به سوي ما باز آيد آن گاه با نهايت حسرت گويد: اي کاش ميان من و تو (اي شيطان) فاصله‌اي به دوري مشرق و مغرب بود که تو بسيار همنشين و يار بد انديشي بر من بودي. ( 38 )
و (اي ستمکاران، پشيماني) هرگز در آن روز به حال شما سودي ندارد، زيرا در دنيا ظلم کرديد، که امروز با شياطين البته در عذاب دوزخ شريک هستيد. ( 39 )
آيا تو اين کران را سخني تواني آموخت يا اين کوران (باطن) و آن را که دانسته به گمراهي مي‌رود هدايت تواني کرد؟ ( 40 )
پس اگر ما تو را به جوار خود بريم بعد از تو سخت از آنها انتقام مي‌کشيم. ( 41 )
يا عذابي را که به آنها وعده داديم به تو مي‌نمايانيم (و به شمشير تو از آنها انتقام مي‌کشيم) که ما همه گونه بر (هلاک) آنها قادريم. ( 42 )
پس به قرآني که تو را وحي مي‌شود تمسّک کن که البته تو به راه راست (و طريق حق) هستي. ( 43 )
و قرآن براي تو و (مؤمنان) قومت شرف و نام بلندي است، و البته شما امت را باز مي‌پرسند (که با قرآن چه کرديد؟) . ( 44 )
و از رسولاني که پيش از تو فرستاديم باز پرس (يعني از سيرت آنها باز جو) که آيا ما جز خداي يکتاي مهربان خدايان ديگري را معبود مردم قرار داديم؟ ( 45 )
و ما موسي را با آيات و معجزاتي که به او داديم به سوي فرعون و اشراف قومش (به رسالت) فرستاديم، او به آنها گفت: من رسول ربّ العالمينم. ( 46 )
چون آيات ما را بر آنها آورد آن را مسخره کرده و بر او خنديدند. ( 47 )
و ما هيچ معجز و آيتي به آنان نمي‌نموديم جز آنکه از آيت ديگر بزرگتر (و در دلالت بر نبوت موسي روشن‌تر) بود (اما همه را تکذيب کردند) و ما هم آنها را به عذاب و بلايا گرفتار کرديم تا مگر (به سوي خدا) باز آيند. ( 48 )
و گفتند: اي ساحر بزرگ، تو از خداي خود چون تعهدي با تو دارد (که دعايت مستجاب کند) بخواه (تا عذاب از ما بردارد) و ما بدين شرط البته هدايت مي‌شويم. ( 49 )
پس آن گاه که (به دعاي موسي) ما عذاب را از آنها برداشتيم باز آنها نقض عهد کردند. (50)
حم (رسول و جانشينانش بر اسرار اين حرف آگاهند. يا اشاره به دو اسم حميد و مجيد خداست) ( 1 )
قسم به اين کتاب روشن بيان. ( 2 )
که ما آن را قرآني به لسان فصيح عربي مقرر داشتيم تا مگر شما (بندگان در فهم آن) عقل و فکرت کار بنديد. ( 3 )
و همانا اين کتاب نزد ما در لوح محفوظ که اصل مخزن کتب آسماني است بسي بلند پايه و محکم اساس است. ( 4 )
آيا ما از متذکر ساختن شما (به قرآن) چون (به انکار آن) بر خويش ستم مي‌کنيد صرف نظر کنيم؟ (5)
و چقدر پيمبراني در اقوام پيشين (براي هدايت خلق) فرستاديم. ( 6 )
و بر مردم هيچ رسولي نمي‌آمد جز آنکه او را به مسخره (و انکار) مي‌گرفتند. ( 7 )
ما هم قوي‌ترين سرکشانشان را هلاک کرديم و شرح حال پيشينيان (براي عبرت مردم) گذشت. ( 8 )
و اگر از اين کافران بپرسي که آسمانها و زمين را که آفريده؟ البته جواب دهند خداي مقتدر دانا آفريده است. ( 9 )
همان خدايي که زمين را مهد آسايش شما بندگان قرار داد و در آن راهها بر (تحصيل امر معاش و معاد) شما پديد آورد تا مگر هدايت يابيد. ( 10 )
و آن خدايي که از (باران) آسمان آبي به قدر و اندازه نازل کرد و به آن صحرا و ديار مرده خشک را زنده گردانيديم. همين گونه شما هم (از قبرها) بيرون آورده مي‌شويد. ( 11 )
و آن خدايي که همه موجودات عالم را جفت آفريد و براي سواري شما بندگان کشتيها و چهار پايان را (در آب و خاک) مقرر فرمود. ( 12 )
تا چون با کمال تسلط بر پشت آنها نشستيد متذکر نعمت خدايتان شويد و گوييد: پاک و منزّه خدايي که اين (انواع کشتي و چهار پايان قوي) را مسخر ما گردانيد و گرنه ما هرگز قادر بر آن نبوديم. ( 13 )
و بازگشت ما البته به سوي خداي ما خواهد بود. ( 14 )
و مشرکان براي خدا چيزي را (مانند فرشته) که بنده و مخلوق اوست جزء (وجود و فرزند واقعي او) قرار دادند (زهي جهل و کفر و سفاهت) که انسان بسيار ناسپاس و کفرش آشکار است. ( 15 )
(اي مشرکان) آيا خدا از مخلوقات خود بر خويش دختران را برگزيد و شما را به پسران امتياز داد؟ (16)
و حال آنکه هر کدام از مشرکان را به دختري که به خدا نسبت دادند مژده دهند (ننگ دارد و) رويش (از غم) سياه مي‌شود در حالي که پر از خشم و اندوه است. ( 17 )
آيا کسي که به زيب و زيور پرورده مي‌شود (يعني دختران) و در خصومت (از حفظ حقوق خود) عاجز است (چنين کس لايق فرزندي خداست) . ( 18 )
و فرشتگان را که مخلوق و بندگان خدا هستند دختر مي‌خوانند. آيا در وقت خلقت آنها حاضر بودند؟ (و ديدند که آنها دخترند؟ اگر آنها بر اين گواهي دهند) البته شهادت (کذب) شان (در نامه عملشان) نوشته شده و بر آن سخت مؤاخذه مي‌شوند. ( 19 )
و مشرکان گويند: اگر خدا مي‌خواست ما آنها (فرشتگان و بتان) را نمي‌پرستيديم. گفتار آنها نه از روي علم و دانش است بلکه به وهم و پندار باطل خويش مي‌گويند. ( 20 )
يا مگر بر آنها از اين پيش کتابي فرستاديم که (در اين سخن جبر و عقيده باطل) به آن کتاب استدلال مي‌کنند؟ ( 21 )
بلکه گفتند: ما پدران خود را به عقايد و آييني يافتيم و البته ما هم که در پي آنها رويم بر هدايت هستيم. ( 22 )
و همچنين ما هيچ رسولي پيش از تو در هيچ شهر و دياري نفرستاديم جز آنکه اهل ثروت و مال آن ديار به رسولان گفتند که ما پدران خود را بر آيين و عقايدي يافتيم و از آنها البته پيروي خواهيم کرد. ( 23 )
آن رسول ما به آنان گفت: اگر چه من به آييني بهتر از دين (باطل) پدرانتان شما را هدايت کنم (باز هم پدران را تقليد مي‌کنيد)؟ آنها پاسـخ دادند (به هر تقدير) ما به آنچه شما را به رسالت آن فرستاده‌اند کافريم. ( 24 )
ما هم از آن مردم (پر غرور و عناد) انتقام کشيديم، بنگر تا عاقبت حال کافران مکذّب به کجا کشيد؟ ( 25 )
(ياد آر) وقتي که ابراهيم با پدر (يعني عموي خود) و قومش گفت: من از معبودان شما سخت بيزارم. ( 26 )
و جز آن خدايي که مرا آفريده و البته مرا هدايت خواهد کرد نمي‌پرستم. ( 27 )
و خدا اين خدا پرستي را در همه ذرّيّت او تا قيامت کلمه باقي گردانيد، باشد که (همه فرزندانش به خداي يکتا) رجوع کنند. ( 28 )
(و من تعجيل در عقوبت کافران نکردم) بلکه آنان و پدرانشان را (مهلت داده و از عمر) بهره‌مند کردم تا آنکه دين حق و رسول مبين بر آنها آمد. ( 29 )
و چون حق به سوي آنها آمد گفتند: اين (قرآن) سحر است و ما به (وحي بودن) آن ايمان نداريم. ( 30 )
و باز گفتند: چرا اين قرآن بر آن مرد بزرگ قريه مکّه و طايف (وليد و حبيب يا عروة بن مسعود) نازل نشد؟ ( 31 )
آيا آنها بايد فضل و رحمت خداي تو را تقسيم (و مقام نبوت را تعيين) کنند؟ در صورتي که ما خود معاش و روزي آنها را در حيات دنيا تقسيم کرده‌ايم و بعضي را بر بعضي به درجاتي (از مال و جاه دنيوي) برتري داده‌ايم تا بعضي از مردم (به ثروت) بعضي ديگر را مسخر خدمت کنند، و (بهشت، دار) رحمت خدا از آنچه (از مال دنيا) جمع مي‌کنند بسي بهتر است. ( 32 )
و اگر نه اين بود که مردم همه يک نوع و يک امّتند ما (از پستي و بي‌قدري دنيا) براي آنان که کافر به خدا مي‌شوند سقف خانه‌هاشان را از نقره خام قرار مي‌داديم و (چندين طبقه که) نردبامهايي (نصب کرده) که بر سقف بالا روند. ( 33 )
و نيز بر منزلهاشان (از بزرگي و وسعت) درهاي بسيار و تختهاي زرنگار که بر آن تکيه زنند قرار مي‌داديم. ( 34 )
و عماراتشان به زر و زيور مي‌آراستيم، و اينها همه متاع (پست فاني مردم) دنياست و (نعمتهاي ابدي) آخرت نزد خداي تو مخصوص اهل تقواست. ( 35 )
و هر که از ياد خدا (و حکم قرآن) رخ بتابد شيطاني را بر او برانگيزيم تا يار و همنشين دايم وي باشد. ( 36 )
و آن شياطين هميشه آن مردم از خدا غافل را از راه خدا باز دارند (و به ضلالت در افکنند) و پندارند که هدايت يافته‌اند. ( 37 )
(و چنين کس سرگرم دنيا شود) تا وقتي که به سوي ما باز آيد آن گاه با نهايت حسرت گويد: اي کاش ميان من و تو (اي شيطان) فاصله‌اي به دوري مشرق و مغرب بود که تو بسيار همنشين و يار بد انديشي بر من بودي. ( 38 )
و (اي ستمکاران، پشيماني) هرگز در آن روز به حال شما سودي ندارد، زيرا در دنيا ظلم کرديد، که امروز با شياطين البته در عذاب دوزخ شريک هستيد. ( 39 )
آيا تو اين کران را سخني تواني آموخت يا اين کوران (باطن) و آن را که دانسته به گمراهي مي‌رود هدايت تواني کرد؟ ( 40 )
پس اگر ما تو را به جوار خود بريم بعد از تو سخت از آنها انتقام مي‌کشيم. ( 41 )
يا عذابي را که به آنها وعده داديم به تو مي‌نمايانيم (و به شمشير تو از آنها انتقام مي‌کشيم) که ما همه گونه بر (هلاک) آنها قادريم. ( 42 )
پس به قرآني که تو را وحي مي‌شود تمسّک کن که البته تو به راه راست (و طريق حق) هستي. ( 43 )
و قرآن براي تو و (مؤمنان) قومت شرف و نام بلندي است، و البته شما امت را باز مي‌پرسند (که با قرآن چه کرديد؟) . ( 44 )
و از رسولاني که پيش از تو فرستاديم باز پرس (يعني از سيرت آنها باز جو) که آيا ما جز خداي يکتاي مهربان خدايان ديگري را معبود مردم قرار داديم؟ ( 45 )
و ما موسي را با آيات و معجزاتي که به او داديم به سوي فرعون و اشراف قومش (به رسالت) فرستاديم، او به آنها گفت: من رسول ربّ العالمينم. ( 46 )
چون آيات ما را بر آنها آورد آن را مسخره کرده و بر او خنديدند. ( 47 )
و ما هيچ معجز و آيتي به آنان نمي‌نموديم جز آنکه از آيت ديگر بزرگتر (و در دلالت بر نبوت موسي روشن‌تر) بود (اما همه را تکذيب کردند) و ما هم آنها را به عذاب و بلايا گرفتار کرديم تا مگر (به سوي خدا) باز آيند. ( 48 )
و گفتند: اي ساحر بزرگ، تو از خداي خود چون تعهدي با تو دارد (که دعايت مستجاب کند) بخواه (تا عذاب از ما بردارد) و ما بدين شرط البته هدايت مي‌شويم. ( 49 )
پس آن گاه که (به دعاي موسي) ما عذاب را از آنها برداشتيم باز آنها نقض عهد کردند. (50)
و فرعون در ميان قومش آوازه بلند کرد که اي مردم، آيا کشور با عظمت مصر از من نيست؟ و چنين نهرها از زير قصر من جاري نيست؟ آيا (عزت و جلال مرا در عالم به چشم) مشاهده نمي‌کنيد؟ ( 51 )
بلکه من (به رياست و سلطنت) بهترم تا چنين مرد فقير خواري که هيچ منطق و بيان روشني ندارد؟ ( 52 )
(و اگر موسي رسول خداست) چرا (او را دستگاهي نيست و) طوق زرين بر دست ندارد يا چرا فرشتگان آسمان همراه او نيامده‌اند. ( 53 )
و (به اين تبليغات دروغ و باطل) قومش را ذليل و زبون داشت تا همه مطيع فرمان وي شدند که آنها مردمي فاسق و نابکار بودند. ( 54 )
پس آن گاه که فرعون و فرعونيان ما را به خشم آوردند ما هم از آنان انتقام کشيديم و همه را غرق (درياي هلاک) نموديم. ( 55 )
و هلاک آن قوم را مايه عبرت آيندگان قرار داديم. ( 56 )
و چون به عيسي فرزند مريم مثلي زده شد (او را به آدم در نداشتن پدر مثل زد) قوم تو از آن به فرياد آمدند (و سخت بر آنان گران بود) . ( 57 )
و مشرکان به اعتراض گفتند: آيا خدايان ما بهترند يا او (عيسي بن مريم؟ اگر به قول محمّد، غير خدا همه معبودان در آتش بسوزند لازم آيد عيسي هم بسوزد) و اين سخن را با تو جز به جدل و انکار نگفتند، که آنها قومي حريف جدل و خصومتند. ( 58 )
عيسي نبود جز بنده خاصي که ما او را به نعمت (رسالت) برگزيديم و بر بني اسرائيل مثل (و حجت) قرار داديم. ( 59 )
و اگر ما بخواهيم، به جاي شما آدميان فرشتگان را در زمين جانشين مي‌گردانيم. ( 60 )
و (نزول) عيسي علم و نشانه ساعت قيامت است (و مبشر حضرت محمّد صلّي اللّه عليه و آله و سلّم خواهد بود)، زنهار در آن ساعت شک و ريب روا مداريد و (امر) مرا پيروي کنيد که راه راست همين است. ( 61 )
و مبادا شيطان شما را (از راه حق) بازگرداند، که دشمني او شما را آشکار است. ( 62 )
و چون عيسي با ادلّه و معجزات (براي هدايت خلق) آمد گفت: من آمده‌ام با حکمت و برهان (و کتاب انجيل آسماني تا شما را هدايت کنم) و تا بعض احکامي که در آن اختلاف مي‌کنيد (از تورات) بيان سازم، پس خدا ترس و پرهيزکار شويد و مرا اطاعت کنيد. ( 63 )
همانا خداي يکتا پروردگار من و شماست، تنها پرستش او کنيد که اين راه راست است.(64)
باز فرق يهود و نصارا بين خود اختلاف انداختند، پس واي بر ستمکاران عالم از عذاب دردناک روز قيامت. ( 65 )
آيا به جز ساعت قيامت را انتظار مي‌کشند که ناگاه بر آنها فرا مي‌رسد و آنها غافل (از خدا) و بي‌خبر (از روز قيامت) اند؟ ( 66 )
در آن روز دوستان همه با يکديگر دشمنند به جز متقيان. ( 67 )
(آن روز خطاب شود) الا اي بندگان (صالح) من، امروز شما را هيچ ترس و حزني نخواهد بود. ( 68 ) آنان که به آيات ما ايمان آوردند و تسليم امر ما شدند. ( 69 )
(به همه خطاب رسد که) شما با همسرانتان مسرور و شادمان در بهشت جاويد وارد شويد. (70)
و بر آن مؤمنان کاسه‌هاي زرين و کوزه‌هاي بلورين (مملوّ از انواع طعام لذيذ و شر*اب طهور) دور زنند و در آنجا هر چه نفوس را بر آن ميل و اشتهاست و چشمها را شوق و لذت، مهيّا باشد و شما مؤمنان در آن بهشت جاويدان متنعّم خواهيد بود. ( 71 )
اين همان بهشتي است که از اعمال (صالح) خود به ارث يافتيد. ( 72 )
براي شما در آنجا انواع ميوه فراوان است که از آن (هر چه خواهيد) تناول کنيد. ( 73 )
بد کاران عالم هم آنجا سخت در عذاب آتش جهنم مخلّدند. ( 74 )
و هيچ از عذابشان کاسته نشود و اميد نجات و خلاصي ندارند. ( 75 )
و ما به آنها ظلم و ستمي نکرديم ليکن آنان خود مردمي ستمکار و ظالم بودند. ( 76 )
و (آن دوزخيان، مالک دوزخ را) ندا کنند که اي مالک، از خداي خود بخواه که ما را بميراند (تا از عذاب برهيم). جواب دهد: شما (در اين عذاب) هميشه خواهيد بود. ( 77 )
ما راه خدا و آيين حق را براي شما مردم آورديم و ليکن اکثرتان از قبول حق کراهت (و اعراض) داشتيد. ( 78 )
بلي کافران بر کار (کفر و عصيان) تصميم گرفتند ما هم (بر کيفر و انتقام ايشان) تصميم گرفتيم. ( 79 ) آيا گمان مي‌کنند که سخنان سرّي و پنهان که به گوش هم مي‌گويند نمي‌شنويم؟ بلي مي‌شنويم و رسولان ما (فرشتگان) همان دم آن را مي‌نويسند. ( 80 )
بگو: اگر خدا را فرزندي بود اوّل من او را مي‌پرستيدم. ( 81 )
خداي آسمانها و زمين و پروردگار عرش (عظيم) از آنچه کافران توصيف او کنند پاک و منزّه است(82)
اي رسول، کافران را بگذار تا (به عالم حيوانيت) فرو روند و (به بازيچه دنيا) سرگرم باشند تا روزي را که به آنها وعده شده ببينند. ( 83 )
و آن ذات يگانه است که در آسمان و زمين (و در همه عوالم نامتناهي) او خداست و هم او (به نظام کامل آفرينش) به حقيقت با حکمت و داناست. ( 84 )
و بزرگوار خدايي که آسمانها و زمين و هر چه بين آنهاست همه ملک اوست و علم ساعت قيامت نزد اوست و شما همه به سوي او بازگردانيده مي‌شويد. ( 85 )
و غير خداي يکتا آنان را که به خدايي مي‌خوانند قادر بر شفاعت کسي نيستند مگر (عزير و عيسي و فرشتگان) کساني که با علم اليقين بر توحيد حق گواهي دهند (و شفاعت اهل حق کنند). ( 86 )
و اگر از مشرکان باز پرسي که آنها را که آفريده است؟ به يقين جواب دهند: خدا آفريده. پس به کجايشان مي‌گردانند؟ ( 87 )
(خدا هم از ساعت قيامت آگاه است) و هم از گفتار و دادخواهي رسولش که گويد: خدايا اينها قومي هستند که هيچ ايمان نمي‌آورند. ( 88 )
(پاسـخ دهيم: رسولا، اکنون که از ايمان قوم مأيوسي) پس روي از آنها بگردان و بگو به سلامت (تا بروند در ضلالت) که به زودي (بر کيفر کفر و عصيانشان) آگاه مي‌شوند. ( 89 )
