سوره دخان

[حاجی]

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم​

 

[حاجی]

حم ﴿١﴾ وَالْکِتَابِ الْمُبِینِ ﴿٢﴾ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةٍ مُبَارَکَةٍ إِنَّا کُنَّا مُنْذِرِینَ ﴿٣﴾ فِیهَا یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ ﴿٤﴾ أَمْرًا مِنْ عِنْدِنَا إِنَّا کُنَّا مُرْسِلِینَ ﴿٥﴾ رَحْمَةً مِنْ رَبِّکَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿٦﴾ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا إِنْ کُنْتُمْ مُوقِنِینَ ﴿٧﴾ لا إِلَهَ إِلا هُوَ یُحْیِی وَیُمِیتُ رَبُّکُمْ وَرَبُّ آبَائِکُمُ الأوَّلِینَ ﴿٨﴾ بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ یَلْعَبُونَ ﴿٩﴾ فَارْتَقِبْ یَوْمَ تَأْتِی السَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُبِینٍ ﴿١٠﴾ یَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿١١﴾ رَبَّنَا اکْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ ﴿١٢﴾ أَنَّى لَهُمُ الذِّکْرَى وَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُبِینٌ ﴿١٣﴾ ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ ﴿١٤﴾ إِنَّا کَاشِفُوا الْعَذَابِ قَلِیلا إِنَّکُمْ عَائِدُونَ ﴿١٥﴾ یَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْکُبْرَى إِنَّا مُنْتَقِمُونَ ﴿١٦﴾ وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءَهُمْ رَسُولٌ کَرِیمٌ ﴿١٧﴾ أَنْ أَدُّوا إِلَیَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿١٨﴾ وَأَنْ لا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ إِنِّی آتِیکُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿١٩﴾ وَإِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَرَبِّکُمْ أَنْ تَرْجُمُونِ ﴿٢٠﴾ وَإِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا لِی فَاعْتَزِلُونِ ﴿٢١﴾ فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ ﴿٢٢﴾ فَأَسْرِ بِعِبَادِی لَیْلا إِنَّکُمْ مُتَّبَعُونَ ﴿٢٣﴾ وَاتْرُکِ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ ﴿٢٤﴾ کَمْ تَرَکُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿٢٥﴾ وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ کَرِیمٍ ﴿٢٦﴾ وَنَعْمَةٍ کَانُوا فِیهَا فَاکِهِینَ ﴿٢٧﴾ کَذَلِکَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِینَ ﴿٢٨﴾ فَمَا بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّمَاءُ وَالأرْضُ وَمَا کَانُوا مُنْظَرِینَ ﴿٢٩﴾ وَلَقَدْ نَجَّیْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِینِ ﴿٣٠﴾ مِنْ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ کَانَ عَالِیًا مِنَ الْمُسْرِفِینَ ﴿٣١﴾ وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَى عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِینَ ﴿٣٢﴾ وَآتَیْنَاهُمْ مِنَ الآیَاتِ مَا فِیهِ بَلاءٌ مُبِینٌ ﴿٣٣﴾ إِنَّ هَؤُلاءِ لَیَقُولُونَ ﴿٣٤﴾ إِنْ هِیَ إِلا مَوْتَتُنَا الأولَى وَمَا نَحْنُ بِمُنْشَرِینَ ﴿٣٥﴾ فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٣٦﴾ أَهُمْ خَیْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ أَهْلَکْنَاهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا مُجْرِمِینَ ﴿٣٧﴾ وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا لاعِبِینَ ﴿٣٨﴾ مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلا بِالْحَقِّ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لا یَعْلَمُونَ ﴿٣٩﴾ إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ مِیقَاتُهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٤٠﴾ یَوْمَ لا یُغْنِی مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَیْئًا وَلا هُمْ یُنْصَرُونَ ﴿٤١﴾ إِلّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿٤٢﴾ إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ ﴿٤٣﴾ طَعَامُ الأثِیمِ ﴿٤٤﴾ کَالْمُهْلِ یَغْلِی فِی الْبُطُونِ ﴿٤٥﴾ کَغَلْیِ الْحَمِیمِ ﴿٤٦﴾ خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَى سَوَاءِ الْجَحِیمِ ﴿٤٧﴾ ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِیمِ ﴿٤٨﴾ ذُقْ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْکَرِیمُ ﴿٤٩﴾ إِنَّ هَذَا مَا کُنْتُمْ بِهِ تَمْتَرُونَ ﴿٥٠﴾ إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی مَقَامٍ أَمِینٍ ﴿٥١﴾ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿٥٢﴾ یَلْبَسُونَ مِنْ سُنْدُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُتَقَابِلِینَ ﴿٥٣﴾ کَذَلِکَ وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِینٍ ﴿٥٤﴾ یَدْعُونَ فِیهَا بِکُلِّ فَاکِهَةٍ آمِنِینَ ﴿٥٥﴾ لا یَذُوقُونَ فِیهَا الْمَوْتَ إِلّا الْمَوْتَةَ الأولَى وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿٥٦﴾ فَضْلا مِنْ رَبِّکَ ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿٥٧﴾ فَإِنَّمَا یَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِکَ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ ﴿٥٨﴾ فَارْتَقِبْ إِنَّهُمْ مُرْتَقِبُونَ ﴿٥٩﴾
​

 

[حاجی]

به نام خداوند بخشنده مهربان

حم (قسم به حميد و مجيد دو نام مقدس الهي) ( 1 )
قسم به اين کتاب روشن بيان. ( 2 )

که ما آن را در شبي مبارک (شب قدر) فرستاديم، که ما بيم کننده‌ايم (و خلق را از عذاب قيامت آگاه کنيم و بترسانيم). ( 3 )

در آن شب هر امر استواري (با حکمت و تدبير نظام احسن) معيّن و ممتاز مي‌گردد. ( 4 )

تعيين آن امر البته از جانب ما که فرستنده پيغمبرانيم خواهد بود. ( 5 )

(اين ارسال رسول از) لطف و رحمت پروردگار توست که شنوا و داناست. ( 6 )

همان پروردگاري که خالق آسمانها و زمين و هر آنچه ميان آنهاست اوست اگر يقين داريد. (7)

هيچ خدايي غير او نيست، او زنده مي‌گرداند و باز مي‌ميراند، او خداي آفريننده شما و پدران پيشين شماست. ( 8 )

(کافران را به خدا و قيامت ايمان نيست) بلکه با شک و ريب (و استهزاء) به بازيچه (دنيا) مشغولند. ( 9 )

(اي رسول) منتظر باش روزي را که (بر عذاب کافران) آسمان دودي پديد آرد پيدا و آشکار. (10)

آن دود آسماني که عذابي دردناک است مردم را احاطه کند. ( 11 )

(و کافران فرياد برآرند که) پروردگارا، اين عذاب از ما بر طرف ساز که ما البته ايمان مي‌آوريم. (12)

کجا متذکر شده و ايمان مي‌آورند در صورتي که رسول ما با آيات روشن بيان آمد (و ايمان نياوردند) . ( 13 )

پس (از مشاهده آيات) باز از او اعراض کردند و گفتند: او شخص ديوانه‌اي است که (مردم قرآن را) به او آموخته‌اند. ( 14 )

ما تا زماني اندک (که براي امتحان) عذاب را (از شما) برمي‌داريم باز (به کفر خود) بر مي‌گرديد. ( 15 )

(اي رسول منتظر باش) آن روز بزرگ که ما (آنها را) به عذاب سخت بگيريم که البته ما (از آنها) انتقام خواهيم کشيد. ( 16 )

و ما پيش از اين امت قوم فرعون را آزموديم و رسولي بزرگوار (مانند موسي) به سوي آنها فرستاديم. ( 17 )

(او گفت) که (اي فرعونيان) امر بندگان خدا را به من واگذاريد، که من بر شما به يقين رسول امين پروردگارم. ( 18 )

و زنهار بر خدا تکبر و طغيان مجوييد که من بر شما حجت آشکار آوردم. ( 19 )

و من به خداي خود و خداي شما پناه مي‌برم از اينکه عزم آزار و سنگسار من کنيد. ( 20 )

و اگر به (رسالت) من ايمان نمي‌آوريد پس مرا به حال خود واگذاريد (و در پي قتل و آزارم بر نياييد. ( 21 ) (

(فرعونيان دست از ستمش برنداشتند) پس دعا کرد که اي خدا، اينان مردمي سخت مجرم و بدکارند. ( 22 )

(خدا فرمود) پس تو بندگان (با ايمان) مرا شبانه از شهر بيرون بر، چرا که فرعونيان شما را تعقيب کنند. ( 23 )

آن گاه دريا را (همان گونه که بر تو بشکافتيم) آرام و خشک بگذار و بگذر که فرعون و لشکريانش تمام به دريا غرق شوند. ( 24 )

چه بسيار باغ و بستانها و چشمه‌هاي آب، ( 25 )

و کشت و زرعها و مقام و منزلهاي عالي رها کردند و رفتند. ( 26 )

و ناز و نعمت وافري که در آن غرق بودند و از همه چشم پوشيدند. ( 27 )

اين چنين بود و ما آن ناز و نعمتها را از قوم گذشته ارث به قوم ديگر داديم. ( 28 )

و بر مرگ گذشتگان هيچ چشم آسمان و زمين نگريست و بر هلاکشان مهلت ندادند. ( 29 )

و البته ما بني اسرائيل را از عذاب ذلّت و خواري نجات داديم. ( 30 )

از شر فرعون که سخت متکبر و ستمکار بود آسوده ساختيم. ( 31 )

و آنها را در آن دور بر عالميان به علم و دانش (کتاب آسماني تورات) برگزيديم. ( 32 )

و آيات و معجزاتي (از رحمت و غضب) بر آنها به دست موسي آورديم که در آن کاملا و آشکارا آزمايش شوند. ( 33 )

همانا اينان (يعني مشرکان مانند دهريان) البته خواهند گفت، ( 34 )

که ما جز اين مرگ اول (ديگر هيچ مرگ و زندگي) نداريم و هيچ (در قيامت) زنده نخواهيم شد. ( 35 )

پس پدران ما را اگر راست مي‌گوييد بياوريد. ( 36 )

آيا اينان بهترند (و نيرومندتر) يا قوم تبّع و اقوام پيش از آنان که چون بسيار مردم بدکار مجرمي بودند ما همه را هلاک کرديم. ( 37 )

و ما آسمانها و زمين و آنچه را بين آنهاست به بازيچه خلق نکرديم. ( 38 )

آنها را جز به حق (و از روي حکمت و مصلحت) نيافريديم و ليکن اکثر مردم از آن آگاه نيستند. ( 39 )

همانا روز قيامت که روز فصل و جدايي (مؤمن و کافر) است وعده‌گاه جميع خلايق است(40)

روزي که هيچ حمايت خويش و يار و ياوري کسي را از عذاب نرهاند و احدي را نصرت نکنند(41)

مگر آن که خدا به او رحم کند، که او تنها بر خلق مقتدر و مهربان است. ( 42 )

همانا درخت زقّوم جهنّم، ( 43 )

قوت و غذاي بدکاران است. ( 44 )

که آن غذا در شکمهاشان چون مس گداخته در آتش مي‌جوشد. ( 45 )

آن سان که آب به روي آتش جوشان است. ( 46 )

(خطاب قهر رسد که) اين بدکار را بگيريد و به ميان دوزخ افکنيد. ( 47 )

پس از آن آب جوشان بر سرش فرو ريزيد. ( 48 )

(و به استهزاء وي گوييد: عذاب دوزخ را) بچش که تو بسيار (نزد خود) توانمند و گرامي هستي. ( 49 )

اين همان عذابي است که از آن در شک و انکار بوديد. ( 50 )

همانا (آن روز سخت) آنان که متّقي و خداترس بودند مقام امن و امان يابند. ( 51 )

در باغها و کنار چشمه‌ها و نهرها بيارامند. ( 52 )

لباس از سندس و استبرق (حرير نازک و ستبر) پوشند و رو به روي هم بر تختها تکيه زنند(53)

همچنين است و با حوريان زيبا چشمشان جفت قرار داده‌ايم. ( 54 )

در آن بهشت پر نعمت از هر نوع ميوه‌اي بخواهند بر آنان حاضر و (از هر درد و رنج و زحمت) ايمن و آسوده‌اند. ( 55 )

و جز آن مرگ اول (که از دنيا مردند) ديگر هيچ طعم مرگ را نمي‌چشند و خدا آنها را از عذاب دوزخ محفوظ خواهد داشت. ( 56 )

اين به فضل و رحمت خداي توست و همين به حقيقت سعادت و فيروزي بزرگ است. ( 57 )

و ما اين قرآن را (با اين آيات وعد و وعيد با بيان فصيح) به زبان تو آسان کرديم تا مگر خلقان متذکر (حقايق آن) شوند. ( 58 )

پس (از تلاوت اين آيات و اتمام حجت بر کافران) منتظر (عذاب بر آنان) باش چنان که آنها هم (بر تو) انتظار (روزگار بد و حوادث ناگوار) دارند. ( 59 )
​