زبان مازَنْدَرانی (کوتاه شده: مازَنی)[۲۵] یا زبان تَبَری[۲۶] یا زبان تَپوری[۲۷] (به مازندرانی: مازِرونی، گلکی، تاتی، گالشی[۲۸][۲۹][۳۰]) نام یکی از زبان‌های ایرانی شمال‌غربی[۳۱] است که در گروه زبان‌های کاسپین قرار دارد و ریشه در زبان تبری کهن دارد.[۳۲] این گروه شامل زبان‌های تالشی، گیلکی، طبری، تاتی، هرزندی و سمنانی می‌باشد و از دید تاریخی جزء شاخه شمال‌غربی زبان‌های ایرانی بوده و در ارتباط با زبان مادی و زبان پهلوی اشکانی است.[۳۳][۳۴] به باور زبان‌شناسان گیلکی زبان خواهر مازندرانی است و نزدیکترین زبان از دید دستوری به این زبان است.[۳۵] زبان مازندرانی نزدیک به پنج میلیون گویشور دارد.[۳۶] مردم مازندران به شعرهای آوازی خود تَوِری می‌گویند.