داستانک خواب‌های هم‌آوا | یسنا نهتانی مدیرکل سایت

[YAS]

نام اثر: خواب‌های هم‌آوا
ژانر: فانتزی، عاشقانه
نویسنده: یسنا نهتانی
ناظر: @(SINA)
خلاصه:
داستان زنی است که در رویاهایش عاشق می‌شود، هر بار بیدارتر از قبل. اما وقتی نشانه‌های این خواب‌ها شروع به نفوذ به دنیای واقعی می‌کنند، او باید تصمیم بگیرد: آیا این فقط تخیل است یا چیزی فراتر؟ پاسخ این معما در جایی بین بیداری و خواب پنهان شده، جایی که قلبش مدت‌هاست آن را می‌شناسد... .

 

[آینازاولادی]

نویسنده‌ی گرامی، از شما متشکریم که انجمن رمان نویسی بوکینو را جهت انتشار رمان خود انتخاب کرده‌اید!
از شما می‌خواهیم قبل از تایپ آثرتان، قوانین را مطالعه کنید:​

‌

---

◇| قوانین تایپ آثار |◇​

---

برای آگاهی از قوانین تایپ داستانک به لینک زیر مراجعه کنید:​

---

[ قوانین - قوانین تایپ داستانک | تالار ادبیات توصیفی]​

---

‌برای بی‌جواب نماندن سوالات و مشکلات‌ خود، به تایپک زیر مراجعه فرمایید:
‌‌​

---

◇| اتاق پرسش و پاسخ تالار کتاب |◇​

---

بعد از قرار دادن ۱۰ پست در این تایپک درخواست دهید:​

---

◇| درخواست - جلد آثار | تالار طراحی |◇​

---

برای بهتر شدن و بالا بردن کیفیت آثارتان و تگ‌دهی به آن، بعد از قرار دادن ۲۰ پست، به تالار نقد مراجعه کنید:​

---

◇| نقد و تگ‌دهی به آثار |◇​

---

بعد از قرار دادن ۱۰ پست، برای کاور تبلیغاتی در تایپک زیر اقدام فرمایید:
‌​

---

◇| درخواست کاور تبلیغاتی |◇​

---

برای درخواست تیزر، می‌توانید بعد از ۲۰ پست در تایپک زیر درخواست دهید:
‌​

---

◇| درخواست تیزر آثار |◇​

---

پست‌های اثرتان به تعداد منصوب رسیده و پایان یافته؟!
پس در تایپک زیر اعلام کنید:​

---

◇| اعلام پایان تایپ آثار |◇​

---

برای انتقال اثر خود به متروکه و یا بازگردانی آن، وارد تایپک زیر شوید:
‌​

---

◇‌| درخواست انتقال و بازگردانی آثار |◇​

---

‌و برای آموزش‌های بیشتر درباره‌ی نویسندگی به تالار آموزشگاه مراجعه نمایید.​

---

◇|تالار آموزشگاه |◇​

---

با آرزوی موفقیت برای شما!

[کادر مدیریت تالار کتاب]​

 

[YAS]

مقدمه:
هر شب، وقتی چشم‌هایش را می‌بند، به جهانی قدم می‌گذارد که تنها از آن اوست. در آنجا، میان سایه‌های نقرهای مه‌آلود، چهرهای آشنا منتظر اوست.
کسی که صدایش را می‌شناسد، اما هرگز در بیداری ندیده است. عشقی که در خواب می‌روید، با هر بامداد محو می‌شود، تا شب بعد دوباره شکوفه دهد. اما روزی، نشانه‌های این رویاها شروع می‌کنند به نشت کردن به دنیای واقعی... ردپایی از عطری آشنا، زمزمه‌های نیمه شنیده در شلوغی خیابان.
آیا این فقط توهم است، یا چیزی فراتر از خواب و خیال در انتظار اوست؟

 

[YAS]

قسمت اول - دنیای خواب‌ها
هر شب وقتی چشم‌هایم را می‌بندم، به همان خیابان می‌رسم. خیابانی که انگار فقط در ذهن من وجود دارد؛ سنگ‌فرش‌های آبی رنگ، چراغ‌های قدیمی که نور مهتابی سردی می‌پاشند، و بوی نمناک بارانی که هرگز نمی‌بارد.
و او همیشه زیر همان چراغ‌فانوس شماره هفت منتظرم می‌ایستد. موهایش کمی آشفته، مثل کسی که تمام روز در باد راه رفته باشد. اولین بار که دیدمش، حتی تعجب نکردم. انگار همیشه او را می‌شناختم.
"دیر کردی امروز." می‌گوید و لبخند می‌زند. دستش را به سویم دراز می‌کند و من بی‌اختیار قدم برمی‌دارم به جلو. کفش‌هایم روی سنگ‌های خیس صدا می‌کنند. صدایی که در دنیای واقعی هرگز نشنیده‌ام.
ما ساعت‌ها در این شهر خیالی قدم می‌زنیم. گاهی به کافه‌ای می‌رویم که قهوه‌هایش همیشه داغ است، حتی وقتی تمام شب را آنجا می‌نشینیم.
بعضی شب‌ها در کتابخانه‌ای گم می‌شویم که راه‌روهای بی‌پایانش پر از کتاب‌هایی است که هیچ‌کجا ندیده‌ام.
صبح که بیدار می‌شوم، رخت‌خوابم هنوز گرم است. روی میز کنار تخت گاهی چیزها‌ی عجیبی پیدا می‌کنم: پر قرمزی که به هیچ پرنده‌ای در این شهر تعلق ندارد، تکه‌ای پارچه ابریشمی، یا سنگی صاف که انگار از کنار دریا آورده شده.

 

[YAS]

قسمت دوم - نشانه‌ها
یک ماه است که این خواب‌ها ادامه دارند. دکتر می‌گوید استرس است. مادرم فکر می‌کند شاید کتاب‌های فانتزی زیادی می‌خوانم. اما امروز صبح چیزی پیدا کردم که توضیحی برایش ندارم.
در کیفم، داخل جیبی که هرگز از آن استفاده نمی‌کنم، یک بلیط سینما بود. برای فیلمی که هفته پیش اکران شده. روی آن با خطی ناآشنا نوشته شده بود:
"امشب هشت و نیم، سینما بهمن. صندلی H12."
دست‌هایم شروع به لرزیدن کرد. این خط را می‌شناختم. همان خطی بود که در خواب‌ها، روی کاغذهای کوچکی که او به من می‌داد دیده بودم.
تمام روز را به این فکر کردم که نباید بروم.
این دیوانگی بود!
ممکن بود خطرناک باشد.
اما ساعت هشت و ده دقیقه، خودم را جلوی سینما دیدم که دارم به ساعت نگاه می‌کنم.
سالن تقریباً خالی بود.
فقط چند زوج پراکنده در ردیف‌های جلو نشسته بودند. صندلی H12 در انتهای سالن بود. کنار صندلی من، کسی نشسته بود.
نفس‌هایم تند شد. نمی‌توانستم صورتش را ببینم. چراغ‌ها خاموش شدند و فیلم شروع شد.

 

[YAS]

قسمت سوم - آشنایی ناتمام
تمام مدت فیلم، از گوشه چشم به او نگاه می‌کردم. دست‌هایش را می‌شناختم. همان دست‌های مردانه‌ای که در خواب بارها گرفته بودم.
اما جرأت نمی‌کردم مستقیماً به صورتش نگاه کنم.
وقتی فیلم تمام شد، چراغ‌ها روشن شدند. او قبل از اینکه بتوانم صورتش را ببینم، سریع از جا بلند شد و به سمت خروجی رفت و من فریاد زدم:
- صبر کن!
اما صدایم در هم‌همه سالن گم شد. تنها چیزی که از او دیدم، پشت سری بود که به سرعت در جمعیت ناپدید شد. اما روی صندلی‌اش چیزی باقی مانده بود: یک دستمال سفید که گوشه آن با نخ قرمزی دوخته شده بود. دقیقاً مثل دستمالی که هفته پیش در خواب دیده بودم او به من داده است.
دستمال را برداشتم. بوی چای یاس و چوب صندل می‌داد. همان بویی که هر شب در خواب‌هایم استشمام می‌کردم.
اشک‌ در چشم‌هایم حلقه زد، حس عجیبی در دلم رخنه کرده بود، ترس؛ اضطراب؛ وحشت و کمی هم خوشحالی، نمی‌دانستم باید چه کاری انجام دهم؟ آیا دیداری دوباره با او خواهم داشت؟

 

[YAS]

قسمت چهارم - ملاقات واقعی (قسمت آخر)
سه روز بعد، در کتابخانه دانشگاه مشغول مطالعه بودم که بوی آشنا دوباره مشامم را پر کرد. سر بلند کردم. او آنجا ایستاده بود، با همان کتابی که دیشب در خواب درباره‌اش صحبت کرده بودیم.
چشمانش گشاد شد. انگار می‌خواست چیزی بگوید، اما کلمات در گلویش گویی خشک شدند.
آرام با صدایی بغض‌آلود ل*ب زدم:
- تو… توهم آن خواب‌ها را می‌بینی؟
اشک در چشمانش حلقه زد. بدون یک کلمه، دستش را به سویم دراز کرد. وقتی پوستمان تماس پیدا کرد، دنیا برای یک لحظه ایستاد.
انگار تمام آن شب‌ها، تمام آن قدم زدن‌ها، تمام آن خنده‌ها و صحبت‌ها، فقط برای این لحظه بودند.
در حالی که اشک‌هایش روی گونه‌هایش می‌غلتیدند گفت:
-فکر می‌کردم دیوانه شده‌ام.
من هم خندیدم و گفتم:
- ما هردو دیوانه شده‌ایم. اما حداقل... .
و دستش را محکم‌تر گرفتم:
- دیوانگی را با هم تقسیم می‌کنیم.
و در آن لحظه فهمیدم که بعضی عشق‌ها آنقدر قوی هستند که حتی مرز بین خواب و بیداری را هم می‌شکنند.
اگر که آن احساس، واقعا عشق باشد.
پایان.
۱۴۰۴/۴/۲۴ ساعت 9:57am، سه‌شنبه.

 

[آینازاولادی]

اتمام اثر