خطبه ۲۴۱ نهج البلاغه

[حاجی]

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم​

 

[حاجی]

|متن عربی|

و من كلام له (عليه السلام) يحُثُّ بِه أصحابَه على الجهاد:
وَ اللَّهُ مُسْتَأْدِيكُمْ شُكْرَهُ، وَ مُوَرِّثُكُمْ أَمْرَهُ، وَ مُمْهِلُكُمْ فِي مِضْمَارٍ مَحْدُودٍ [مَمْدُودٍ] لِتَتَنَازَعُوا سَبَقَهُ؛ فَشُدُّوا عُقَدَ الْمَآزِرِ، وَ اطْوُوا فُضُولَ الْخَوَاصِرِ؛ لَا تَجْتَمِعُ عَزِيمَةٌ وَ وَلِيمَةٌ، مَا أَنْقَضَ النَّوْمَ لِعَزَائِمِ الْيَوْمِ، وَ أَمْحَى الظُّلَمَ لِتَذَاكِيرِ الْهِمَمِ.​

 

[حاجی]

|ترجمه فارسی|

سخنى از آن حضرت (ع) در برانگيختن اصحابش به جنگ:
خداوند از شما مى‌خواهد كه سپاس او به جاى آوريد. و فرمانروايى خود را براى شما نهاده است. در ميدان پهناور مسابقه مهلت‌تان داده تا براى به دست آوردن جايزه به رقابت برخيزند. پس كمربندها را محكم كنيد و دامن‌ها را بر كمر زنيد. زيرا به ميدان نبرد رفتن، كار ديگر است و به بزم سور رفتن، كارى ديگر. اى بسا خواب نوشين شب هنگام، تصميم‌هاى روز را باطل سازد و چه بسا تاريكي‌ها تصميم‌ها را از يادها بزدايد.​