مستوره در شهر سنندج در غرب ایران چشم به جهان گشود و از شاهزادگان امارت اردلان به مرکزیت سنندج بود. زبانهای کردی، فارسی و عربی را نزد پدرش ابوالحسن بیگ قادری آموخت. همسرش خسروخان اردلان حاکم امارت اردلان بود و با مرگ وی امارت اردلان دچار دخالتهای قاجار شد. با هجوم قاجار به امارت اردلان در سده ۱۹، مستوره همراه با خانوادهاش به امارت بابان در سلیمانیه به اجبار به خاطر امنیت جانی کوچ کردند. پسرش رضا قلیخان، جانشین خسروخان اردلان پس از شکنجه و دست درازی و گرداندن بر روی الاغ در مسیر شهرهای ایران به علت عدم تابعیت از دولت مرکزی ایران و را*ب*طه پنهانی با روسها و دولت عثمانی توسط حکومت قاجار به زندان افتاد.
دویستمین سالگرد وی در اربیل در طی جشنوارهای به یاد وی برگزار شد. علاوه بر نوشتههای تاریخی و مذهبیاش، از وی شعرهایی به کردی و فارسی به جا ماندهاست.