آغازی بر یک پایان| سید مرتضی آوینی

«بسم الله الرحمن الرحیم»​

 

[حاجی]

[سلامت دنیا بیماری است و بیماری اش شفا و سلامت، چراکه بنیان دنیا در عادات است و سلامت حقیقی، هرچه هست در ترک عادات و عتق از ملکات]​

 

[حاجی]

[عشق عاشق را به بیماری می‌کشاند، بیمار زرد روی است و خواب و خور ندارد و از درد می‌نالد و می‌گرید]​

 

[حاجی]

[حال آن که اهل سلامت دنیا فربه اند و سرخ روی‌، شب‌ها را در خواب غفلت اند و روزها نیز همتشان یک سره وقف تمتع است. (یأکلون کما تأکل انعام) سالک ناسک، ترک رسوم و عبادت و قیود احکام کثرات می‌گوید و این چنین کس را مردمان "بیمار" می‌خوانند و "مجنون"]​

 

[حاجی]

[قتل به شمشیر او تقدیر محتوم عاشق است اگر به عشق پای فشارد و از مشکلات طریق نهراسد، چراکه تنها آینه "ذبیح الله" می تواند مجلای اسم شهید باشد. اَنه علی کل شیُ شهید: ذبیح الله هم خود شاهد است و هم خود مشهود، هم قاتل است و هم مقتول]​

 

[Veratrum]

عالم محضر شهداست، اما کو محرمی که این حضور را دریابد و در برابر این خلاء ظاهری خود را نبازد… زمان میگذرد و مکانها فرو میشکننداماحقایق باقی است…​

 

[Veratrum]

خوشا آنانکه مردانه مرده اند و تو ای عزیز می دانی تنها کسانی مردانه میمیرند که مردانه زیسته باشند. یاد شهدایمان بخیر ، یاد شهدایمان بخیر ، یاد شهدایمان بخیر.​

 

[Veratrum]

حلقوم‌ها را میتوان برید اما فریاد ها را هرگز، فریادی که از حلقوم بریده بر میآید جاودانه میماند.​

 

[Veratrum]

جبهه های حق مجلای نوری است که همه پروانه ها را به خود می کشد و چه کند آن نوجوان اگر پروانه ی عاشقی در درون خود دارد؟​