به انجمن رمان نویسی بوکینو خوش آمدید.

بوکینو با هدف ترویج فرهنگ کتاب و کتاب‌خوانی ایجاد شده‌ است و همواره در تلاشیم تا فضایی با کیفیت و صمیمیت را خدمت شما ارائه دهیم. با بوکینو، طعم شیرین و لذت‌بخش موفقیت را بچشید!

ثبت‌نام ورود به حساب کاربری

هنر آشنایی با هنر نگارگری

  • نویسنده موضوع Twilight
  • تاریخ شروع
  • پاسخ‌ها 5
  • بازدیدها 33

Twilight

کاربر اخراجی
سطح
0
 
تاریخ ثبت‌نام
2023-02-18
نوشته‌ها
128
سکه
0
هنر نگارگری چیست؟
به هنر تصویرگری ظریفی که دارای ویژگی‌های تزئینی است. و از دیرباز در شرق نزدیک رواج داشت، هنر نگارگری می‌گویند. اما نگارگری ایران هنری است که از گذشته دور تا دوران اسلامی در این سرزمین جریان داشت.

و معمولا برای تصویرسازی کتب علمی، پزشکی، مذهبی و بخصوص ادبی بکار می‌رفت.

واژه نگارگری یعنی نگاریدن، به تصویر درآوردن، کشیدن و صورتگری و اصطلاح نگارگری معمولا به مجموعه‌ای از هنرهای مرتبط با کتاب چون تصویرگری، تذهیب، تشعیر و حتی هنرهای مستقل از کتاب مانند قلمدان نگاری و … اطلاق می‌شود.

واژه مینیاتور نیز اصطلاحی است که به اشتباه به جای نگارگری به کار می‌رود. این واژه ریشه‌ای فرانسوی به معنی کوچک و ظریف دارد. و بیشتر برای توصیف آثار کوچک اندازه بخصوص در دوران قرون وسطی به کار می‌رفت.

اما نگارگری ایران جز در مورد کوچکی ابعاد و برخی ظریف‌کاری‌ها هیچ قرابتی با مینیاتور ندارد.



هنر نگارگری چیست؟
 
امضا : Twilight

Twilight

کاربر اخراجی
سطح
0
 
تاریخ ثبت‌نام
2023-02-18
نوشته‌ها
128
سکه
0
تاریخچه هنر نگارگری در ایران
مورخان و کارشناسان هنری، تاریخ نقاشی ایران را ۴ دوره کلی تقسیم می‌کنند.

دوره کهن که مروبط به روزگار پیشاتارخی تا دوران مغول است.
دوره میانه که از استیلای مغول بر ایران آغاز و تا اواسط حکومت صفوی را شامل می‌شود.
دوره جدید مربوط به تحولات سده ۱۱ ه.ق تا ۱۳ ه.ق است.
دوره معاصر از اواسط حکومت قاجار و دوران مشروطه آغاز و تا به امروز ادامه دارد.
نقاشی ایران باستان

با اینکه هنر نگارگری را به اشتباه محصول ذوق و هنرنمایی نگارگران دوره‌های اسلامی می‌دانند اما این هنر، تاریخی بسیار قدیمی‌تر دارد بطوریکه ردپای نگارگری اسلامی را بر دیوارنگاره‌های دوران اشکانی و ساسانی می‌توان دنبال کرد.

به همین دلیل نقاشی‌های باقی مانده این دوران، به جهت اینکه ریشه‌ها و سنت‌های نگارگری بعد از اسلامی را در خود حفظ کرده‌اند، اهمیت زیادی دارند.
 
امضا : Twilight

Twilight

کاربر اخراجی
سطح
0
 
تاریخ ثبت‌نام
2023-02-18
نوشته‌ها
128
سکه
0
مانی، بنیانگذار آئین مانوی که در این زمان می‌زیست برای آموزش مفاهیم مذهبی به پیروانشان کتاب‌های خود را نقاشی می‌کرد. این سنت حتی در میان نسل‌های بعدی مانویان ادامه یافت.

از این رو آثار آنها نیز به عنوان پلی برای انتقال قواعد نقاشی ایران باستان به دوران اسلامی به حساب می‌آید. اصولی که با اندک تغییراتی در تمام سده‌های بعد قابل شناسایی‌اند.

هنر نگارگری بعد از اسلام چگونه ادامه پیدا کرد؟
با توجه به تدام سنت‌های تصویری مانوی در اوایل دوره اسلامی، نقاشی داخل کتاب رواج بیشتری نسبت به دیوارنگاری پیدا کرد. و پس از تسلط مغولان بر ایران
و برپایی کارگاه‌هایی به منظور تولید نسخه‌های مصور، نقاشی دیواری بتدریج فراموش شد. از این پس فعالیت هنرمندان بصورت گروهی در این کارگاه‌های سلطنتی
انجام شد. این شیوه تا اواسط حکومت صفویان نیز برقرار بود.
اما از سده ۱۱ ه.ق به دلیل رونق اقتصادی و رفت و آمد بازرگانان و جهانگردان اروپایی به ایران، نقاشی ایران به تدریج با سنت‌های هنری غرب آشنا شد. و
از آنها تاثیر گرفت. بدین ترتیب دورانی جدید در تاریخ هنر نگارگری ایران آغاز شد.

و تا اواخر قرن ۱۳ ه.ق قابل مشاهده بود. نگارگری فرنگی سازی اصطلاحی است.
که برای این الگوبرداری‌های ناقص از اصول و قراردادهای هنر اروپایی بکار می‌برند.
در این روش نقاشان می‌کوشیدند تا پیوندی میان قواعد تصویری ایرانی و اروپایی برقرار کنند.

یعنی ایجاد سبکی التقاطی از روش‌های طبیعت‌پردازانه غربی چون برجسته‌نمایی، پرسپکتیو یا عمق نمایی و … همراه با عناصر زیبایی‌شناسی ایرانی. این چالش در نهایت به پیروزی عنصر اروپایی درهنر ایران انجامید.

از طرف دیگر به دلیل انتقال پایتخت از تبریز به اصفهان و رونق کاخ‌سازی در دوره صفوی، نقاشی روی دیوار بار دیگر رواج پیدا کرد. و حمایت حاکمان از نقاشی کارگاهی روز به روز کمتر شد.
 
امضا : Twilight

Twilight

کاربر اخراجی
سطح
0
 
تاریخ ثبت‌نام
2023-02-18
نوشته‌ها
128
سکه
0
بدین ترتیب هنر کتاب آرایی بتدریج جای خود را به نقاشی برای تزئین اشیایی چون قلمدان (قلمدان نگاری)، پشت آئینه، (نگارگری پشت آئینه) و وسایل و اشیای روزمره و همچنین نقاشی بصورت تک برگ (مرقع) داد.
این تاثیرات جدید را نه تنها در شیوه و روش نقاشی بلکه در ابزار و وسایل مورد نیاز نگارگران نیز می‌توان مشاهده نمود. مانند استفاده از رنگ روغن به جای رنگ‌های
طبیعی نگارگری و بوم به جای کاغذهای سابیده شده مخصوص این هنر.

احیای هنر نگارگری یا مینیاتور
در قرن ۱۳ ه.ق به دلیل ورود اندیشه‌های تجددگرایانه و روند نوسازی در عصر پهلوی، تاریخ، فرهنگ و هنر ایران صحنه کشاکش بیشتری میان سنت و مدرنیته بود.

در این زمان که دیگر فعالیت‌های کارگاهی درباری و غیردرباری منسوخ شده بودند.مدارسی به منظور آموزش نقاشی غربی تاسیس شدند. که تداوم آنها رابه شکل‌های تازه‌تر در هنرکده هنرهای زیبا و هنرهای تزئینی می‌توان دید.

در این دوره ۴ جریان به طور همزمان و موازی در نقاشی معاصر ایران وجود داشت. که یکی از آنها هنر نگارگری جدید بود.

هنر نگارگری جدید
از اواخر دوره قاجار هنرمندان تلاش داشتند. تا با الگوبرداری از مکتب اصفهان بار دیگر هنر نگارگری را زنده کنند. البته این تقلید ازآثار مکتب اصفهان بسیار سطحی وغیر حرفه‌ای بود.
در عصر پهلوی نیز با همین هدف بخشی از برنامه‌های فرهنگی و هنری به نوسازی هنرهای سنتی و احیای نگارگری اختصاص یافت. بنابراین اقداماتی برای رواج دوباره نگارگری از سوی برخی دوستداران این هنر صورت گرفت.

هنرمندان این نسل از نگارگری با بکارگیری روش‌های طبیعت‌پردازی غربی قصد داشتن زبانی نو برای آن ابداع کنند. این حرکت جدید به صورت رسمی با «هادی تجویدی» آغاز شد.
 
امضا : Twilight

Twilight

کاربر اخراجی
سطح
0
 
تاریخ ثبت‌نام
2023-02-18
نوشته‌ها
128
سکه
0
حسین بهزاد» نیز یکی دیگر از پیشگامان برجسته در این زمینه است. شیوه کار او نیز بر پایه مکتب اصفهان بود. یعنی اهمیت بیشتر به طراحی و تنوع رنگی محدود همراه با سنت‌های اروپایی و چینی.

اما کار او نوآوری و خلاقیت خاصی نداشت. و واقعیت این است که تنها معدود نگارگرانی چون «فرشچیان» و «سوسن آبادی» توانستند از روش و سبک نگارگری حسین بهزاد فراتر روند.

با اینکه هنر نگارگری جدید ماهیتی سنتی دارد. اما نگارگران می‌کوشند تا با روش‌های تازه، تنوعی در آن پدید آورند. مانند نقاشی از چهره‌های زیباتر و ایرانی‌تر نسبت به گذشته، حرکات اغراق آمیز پیکره‌های انسانی و حیوانی، فضاهای خیالی و رویایی، جامه‌های پر چین و شکن و … . مینیاتورهای استاد فرشچیان نمونه‌های زیبای این دوره از هنر نگارگری‌اند.
 
امضا : Twilight

Twilight

کاربر اخراجی
سطح
0
 
تاریخ ثبت‌نام
2023-02-18
نوشته‌ها
128
سکه
0
درواقع هنرمند نگارگر آنچه را که در پرده خیال دیده است به تصویر می‌کشد و در این راه با چنگ انداختن به ریسمان الهی و بهره‌گیری از تعالیم اسلامی به خلق اثر هنری ایرانی اسلامی می‌پردازد.

از سوی دیگر، نگار در ادبیات عرفانی ما ذات باری تعالی است و در ادبیات عاشقانه نیز به معشوق می‌گویند و در هنر نگارگری خداوند،نگار حقیقی است و همه نگاه‌ها به اوست و او نیز در صورت های مختلف به جلوه گری می‌پردازد.

نگاره، نگارستان و نگارخانه از مشتقات نگارگری هستند. این کلمات که هر کدام معنی خاص خود را دارند به صاحب نام خود تقدس می‌بخشد زیرا هر کدام به نوعی جلوه حق یا جایی برای نمایش و یا نگهداری این جلوه‌ها هستند.

نگاره‌ها در نگارگـری بر خـلاف تعـریف علمی‌شان یکسان هستند ولی مراتب دارند و طلا اوج تجلی رنگ‌ها و نقره اوج خفـای آنها هستند و رنگ‌ها در دو مقـام تلـوین و تمکیـن در اثر هنری جلوه‌گری می‌کنند.

تلوین‌ها رنگ به رنگی در نگارگری است که یک اثر از رنگ‌های زیادی تشکیل شده است و تمکیـن به زمانی می‌گوینـد که رنگ در جای خود بنشیند.

با این تعریف نگارگر، تصویرکننده جلوه حق است و گاهی به مقامی می‌رسد که از حق چهره می‌کند و آن را چهره گشایی می‌نامند.

تاریخچه نگارگری دینی نیز به تصویرسازی قصص قرآنی و کتب مقدس آسمانی در اواخر سده 7 تا 12 هجری زمانی که مغولان به ایران حمله کردند،باز می‌گردد.

البته از همان دوران تصاویر زیادی از قصص انبیاء، آیات قرآنی، سوره‌ها، حاشیه، جلد، میان سطرها در نسخ‌های معراج‌نامه، جوامع‌التواریخ، مقامات حریری، مجموعه قصص انبیاء و کتب بسیاری چاپ و حتی به صورت رقعه دیده شده است.

در هنر نگارگری قرآن، اگر در راه دین قلمی زده شود و رنگ و طرحی به سفیدی کاغذ نقش ببندد همگی در ستایش آفریننده زیبایی‌ها است.

در کلامی دیگر اگر شعر حافظ برای جهانیان نیاز به ترجمه دارد، نگارگری، تذهیب و تشعیر، نقش و رنگ‌شان احتیاج به هیچگونه تفسیر و ترجمه‌ای ندارد.
 
امضا : Twilight
بالا