حسین جنتی

گذشت خوبی ام از حد، به شک دچار شدند به احترام، کمی خم شدم، سوار شدند! خودم به تیشه‌ی تزیین تراششان دادم کجای کار غلط بود کردگار شدند؟! عجب مدار ازین شهر، باده نوشانش به شرحِ حرمت مِی بر سرِ منار شدند! دلم ز آینه بودن به تنگ آمده است که یک به یک همه یاران من غبار شدند! رفو کنید رفیقان من! چه...