اشعار صائب تبریزی

گر چه او هرگز نمی‌گیرد ز حالِ ما خبر دردِ او هر شب خبر گیرد ز سر تا پایِ ما از خطِ فرمانِ او روزی که پا بیرون نهیم تیشه گردد هر سرِ خاری، به قصدِ پایِ ما